چکیده:
منطقه شرق آسیا یکی از کلیدی ترین مناطق اقتصادی دنیا است. طبق پیش بینی ها این منطقه در آینده نزدیک مهمترین رکن اقتصادی نظام بین الملل خواهد بود. این موضوع و وجود قدرتهای بزرگی همچون چین، ژاپن و قدرت فرامنطقه ای آمریکا و وجود سلاح های هسته ای در این منطقه، بر اهمیت صلح و ثبات در این منطقه افزوده است. برخی از تحلیلگران معتقدند که یکی از دلایل توسعه اقتصادی اعجاب آور شرق آسیا وجود ثبات در آن منطقه است. بعضی ها نیز معتقدند که به دلیل فقدان دموکراسی، وابستگی متقابل اقتصادی و نهادهای چند ملیتی در شرق آسیا، تنش در حال افزایش است. امکان دارد که به هم خوردن صلح و ثبات در منطقه شرق آسیا، کل نظام بین الملل را نیز تحت تاثیر قرار دهد. با آگاهی از این مطلب اندیشمندان بین المللی راهکار های صلحی ارائه داده اند که مهمترین «کنسرت قدرت ها» است. به اعتقاد این دسته، کنسرت قدرت ها یا همان امنیت دسته جمعی متشکل از آمریکا، چین و ژاپن می تواند از امنیت و صلح و ثبات در منطقه حفاظت کند. سوال اساسی نوشتار پیشرو این است که آیا اساسا امکان به وجود آمدن چنین کنسرت قدرتی در شرق آسیا وجود دارد یا خیر؟ فرضیه مورد آزمون قرار گرفته در پاسخ به این سوال این است که، این توازن قوا است که تا آینده ای قابل پیش بینی مبنای محاسبه معادلات شرق آسیا است و میتواند از بروز یک جنگ همه گیر در منطقه جلوگیری کند .مقاله در چارچوب رئالیسم ساختاری کنت والتس به رشته تحریر درآمده است. در رئالیسم ساختاری والتس موازنه قوا بهترین سازوکاری است که بویژه در نظام دوقطبی، صلح (شکننده) را حفظ می نماید. روش تحقیق، توصیفی، تحلیلی و منابع گردآوری داده ها، کتابخانه ای می باشد. یافته نوشتار این است که به دلایلی همچون نبود ایدئولوژی سیاسی واحد و نبود استراتژی یکسان درمورد چگونگی توزیع قدرت در ساختار منطقه ای، عملا امکان به وجود آمدن کنسرت قدرت در شرق آسیا تا آینده قابل پیش بینی امکان پذیر نیست.
خلاصه ماشینی:
ايالات متحده ، ژاپن و چين قدرت هاي استراتژيک در منطقه شرق آسيا هستند و در کل آنچه منطقه هست و خواهد شد به شدت به روابط اين سه کشور بـا يکـديگر وابسـته است .
ايـن درسـت است که در حـال حاضـر ژاپـن همچنـان در پـاره اي از مسـائل مهـم همچـون اقتصـاد و تکنولوژي، سخت افزارهاي نظامي و مـديريت برتـر اسـت ، امـا بسـياري از دولتمـردان و انديشمندان معتقدند که اگر چين در همين مسير رشد خود باقي بماند خواهد توانست ژاپن را عقب بزند و تبديل به بزرگترين اقتصاد در آسيا و دومين اقتصاد بزرگ دنيا شود، چيـزي که به نظر ميرسد در حال حاضر اتفاق افتاده باشد.
اين کشور بـا رشـد اعجـاب آور اقتصـادي، حجم بالاي توليد ثروت و به تبع آن افزايش قدرت نظامي، نگراني مقامات واشنگتن را بـر انگيخته است به خصوص اين که اين کشور در منطقه حساس شرق آسيا که طبق پيش بيني - ها تا سال ٢٠٢٥، بزرگترين و قدرتمندترين گروه اقتصادي جهان خواهد، قرار گرفته اسـت و احتمال اين که اين کشور بتواند، در صورتي که يـک رقيـب قدرتمنـد در منطقـه حضـور نداشته باشد، بر منطقه مسلط شود، وجـود دارد( غلامـي،١٣٨١: ٦٣).
اين کشور نيز به نوبه خود براي جلوگيري از دامن زدن به تنش در تنگه تايوان از سياست موسوم بـه ابهـام استراتژيک پيروي کرده است و هيچ کس به درستي نميداند در صورت جنگ بـين چـين وتايوان ، واکنش ايالات متحده چه خواهد بود.
(
, 
, 
)
