چکیده:
وندالیسم به معنی تخریب یا تمایل به تخریب آگاهانه اموال و تاسیسات عمومی نوعی کجروی و ناهنجاری اجتماعی است. چنین رفتاری در بین نسل نوجوان و جوان و بهویژه دانشآموزان بیشتر به چشم میخورد. شکلگیری چنین رفتاری در بین نوجوانان را برخی نظریات جامعهشناختی واکنشی پرخاشگر به فشارها و تحمیلهای اجتماعی و فرهنگی، احساس اجحاف، شکست و یاس و حرمانهای اجتماعی میدانند. این موضوع در مقاله زیر مورد بررسی قرار گرفته است با هم میخوانیم
خلاصه ماشینی:
"وندالیسم به معنای تخریب کنترل نشدة اشیا، آثار و وسایل با ارزش یا اموال عمومی و حتی شخصی است که نوعی ناهنجاری اجتماعی- روانی محسوب میشود و دلایل متعددی برای آن عنوان میکنند.
(محسنی تبریزی، ۱۳۷۹: ۱۹۴) متولی بر این باور است که وندالیسم زمانی بروز پیدا میکند که قدرتی که جامعه برای تنظیم روابط بین افراد داشته، شکستخورده و نهادهای آن دستخوش تزلزل شدهاند.
نقش گروه سنی و جنسی در پدیده وندالیسم متولی بر اساس نتایج حاصل از مطالعه در تهران معتقد است که جامعة آماری مورد تحقیق نشان داده است، اکثریت قریب به اتفاق وندالها (۲/۹۸) پسر بودهاند و بیشترین درصد آنها (۳/۹۷درصد) در گروه سنی ۱۴ تا ۲۹ سال قرار داشته است.
کوهن این نظریه را بدین صورت بسط میدهد: وقتی که آرزوهای طبقات پایین برای کسب منزلت از میان میرود، جوانان طبقات پایین تشویق میشوندکه منزلت را با شرکت در خلافکاری میان خود جستوجو کنند و آنهایی که جسارت بیشتری داشته باشند، به اعمال غیرقانونی و خلاف (جرم) و برخی دیگر به اعمال ضداجتماعی چون تخریب اموال عمومی و زدوخورد خیابانی کشیده میشوند.
ریچارد فلکس، با ربط وندالیسم به بیگانگی اجتماعی نسل جوان، مدعی است که رفتارهای معطوف به تخریب و ویرانگری، برخلاف دیدگاه فیوئر و کنیستون، ناشی از ستیز اودیبال، میان جوانـان و والدیـن اقتدارگـر نیست بلکه نتـیجة مستقیم بریدگی و عدم پیوندی است که بین ارزشهای تحمیل شده از سوی والدین و آنچه به منزلة شرایط و حرکتهای حاکم در جامعه مطرح است، وجود دارد."