چکیده:
بهرغم جدیت ارزنده و تلاش و همبستگی زنان برای حضور قدرتمند درصحنههای مدیریتی، اقتصادی و اداری، حضور زنان در عالیترین جایگاه قانونگذاری کشور یعنی مجلس شورای اسلامی در طی سالهای گذشته در فراز و نشیبی مبهم روند نزولی داشته است. مقاله حاضر با روش توصیفی – تحلیلی به پویش جغرافیای نمایندگی زنان در انتخابات مجلس شورای اسلامی پرداخته است. نتایج و یافتههای تحقیق حاکی از آن است که سهم زنان از کرسیهای مجلس شورای اسلامی در مناطق شهری بزرگ نسبت به مناطق شهری کوچک و روستاها بیشتر بوده و همچنین در حوزههای چند عضوی نسبت به حوزههای تک عضوی شانس زنان بیشتر است. مقاله حاضر علاوه بر آسیبشناسی این مسئله در ابعاد اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و سیاسی، به بعد جغرافیایی مسئله نیز پرداخته و مناطق طرفدار زنان را بر روی نقشههای جغرافیایی به تصویر کشیده است.
خلاصه ماشینی:
تعداد نمایندگان مجلس شورای اسلامی در حال حاضر ٢٩٠ نفر است و از تاریخ همه پرسی ١٣٦٨، پس از هر ده سال با در نظر گرفتن عوامل انسانی ، سیاسی ، جغرافیایی و نظایر آن، حداکثر ٢٠ نفر نماینده می تواند اضافه شود (اصل ٦٤)، اما آنچه ما را بر آن داشت که به بررسی انتخابات مجلس با رویکرد جنسیتی بپردازیم ، حضور کم رنگ زنان در این نهاد قانونگذاری بوده است .
هدف از بیان روند انتخابات مجلس در ایران و انواع دستگاههای اخـذ رأی در آن بیـان این نکته است که در ادامه به این فرضیه دست یابیم که به نظر می رسد شانس زنان در نقش کاندیدای نمایندگی مجلس در حوزههای چندعضوی بیش تـر از حـوزههـای تـک عضـوی است ؛ البته در ادامه با تفصیل بیش تری به دلایل جغرافیایی، اقتصادی، اجتمـاعی و فرهنگـی این گفته میپردازیم ، اما قبل از ورود به بحث ، رویکردها، دیدگاهها و نظریه هـای گونـاگون دربارة مشارکت سیاسی زنان را بررسی میکنیم .
در مجموع، در طول ٩ دوره انتخابات مجلس شـورای اسـلامی در ایـران، ٧٨ نمایندة زن وارد مجلس شده بودند که از این تعداد فقط ٨ نفر از حوزه های تک عضوی بـه نمایندگی مجلس انتخاب شده بودنـد و ایـن در حـالی اسـت کـه ٧٠ نفـر از حـوزه هـای چندعضوی به مجلس شورای اسلامی راه یافته بودند.