چکیده:
This study aimed to investigate the efficiency of 12-week Pilates training on depression، and some motor functions associated with falling in the elderly. A quasi-experimental with pretest-posttest design was conducted on 30 elderly women aged 62-80 who were visited Elderly Rehabilitation Center of Shahrekord in 2011. They were randomly assigned into two groups of control and experimental. To assess their depression، Geriatric Depression Scale was given to participants and to evaluate their balance and speed of walking، functional reach، timed up and go، and 10- Meter Walk tests were conducted. Then، the experimental group participated in the Pilates training for 12 weeks. The data were analyzed by Covariance. The findings of this study showed that Pilates training lead to a 19.801 percent decrease of depression rate in the experimental group. In addition، a decrease was observed in the time for timed up and go test (7.263%) and 10 meter walk test (normal speed of walking (9.218%) and highest speed of walking (9.055%)) as a result of Pilates training. Furthermore، an improvement was observed in static (16.703%) and dynamic (7.263%) balance. No significant difference was observed in the pretest and posttest scores of the control group. The results of the study showed that Pilates training is efficient in decreasing depression level and improving balance and speed of walking which are the main reasons of falling of the elderly.
خلاصه ماشینی:
استادیار دانشگاه اصفهان تاریخ دریافت :١٣٩١/٠٥/٣١ تاریخ پذیرش :١٣٩١/١٢/٠٥ چکیده تحقیق حاضر با هدف سنجش تأثیر یک دوره تمرینات پیلاتس بر افسردگی و برخی کارکردهای حرکتی مرتبط با افتادن در سالمندان انجام شد.
با توجه به تأثیرات مثبت ورزش و فعالیت بدنی بر افسردگی و کارکردهای حرکتی مرتبط با افتادن در سالمندان به معرفی یکی از شکل های جدید ورزش ذهنی - بدنی به نام پیلاتس ٢ میپردازیم که در آن تمرکز بر روی کنترل حرکات ، وضعیت قرارگیری بدن و تنفس است .
با توجه به معدود بودن تحقیقات در مورد اثر تمرینات پیلاتس بر روی سالمندان و با توجه به اینکه در داخل کشور نیز هنوز تحقیقی راجع به تأثیر ورزش پیلاتس بر روی افسردگی و کارکردهای حرکتی مرتبط با افتادن در سالمندان انجام نشده است ، لذا هدف از تحقیق حاضر مطالعه ی تأثیر یک دوره ی برنامه ی تمرینی پیلاتس بر افسردگی و برخی کارکردهای حرکتی (تعادل و سرعت راه رفتن ) مرتبط با افتادن در زنان سالمند بود.
Duncan آزمون زمان دار برخاستن و برگشتن توسط ماتیاس ١ و همکاران در سال ١٩٨٦ به عنوان روشی سریع برای برآورد مشکلات تعادل پویا که بر روی مهارت های حرکتی زندگی روزمره ی سالمندان اثرگذار است ، طراحی شد (٢٧).
نتایج تحقیق نشان داد ١٢ هفته تمرینات پیلاتس میتواند در جلوگیری از افتادن ها، افزایش قدرت عضلانی، تعادل پویا، زمان عکس العمل و کاهش افسردگی و نیز بالابردن کیفیت زندگی زنان سالمند بالای ٦٥ سال مؤثر باشد (١١).
نتایج تحقیق نشان داد که برنامه ی تمرینی پیلاتس منجر به کاهش افسردگی و بهبود کارکردهای حرکتی (تعادل ایستا، پویا و سرعت راه رفتن ) مرتبط با افتادن در زنان سالمندان شد.