چکیده:
هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی اثر نوع فعالیت بدنی هوازی یک جلسه ای با شـدت متوسـط بـر توانایی بازداری پاسخ دانشجویان ورزشکار بود. بدین منظور، با توجه بـه معیارهـای ورود و خـروج از مطالعه ، ٢٨ ورزشکار از جامعه آماری دانشجویان دانشگاه کردستان انتخاب شده و به طور تصـادفی در دو گروه ١٤ نفره نوارگردان (١/٢٨±٢٢/٥٠ سال) و دوچرخهکارسنج (١/٨٨±٢٢ سال) مورد بررسی قرار گرفتند. آزمودنیها به مدت ٣٥ دقیقه و با شدت ٦٥%-٦٠% ضربان قلـب بیشـینه ، بـه فعالیـت بـدنی پرداختند. برای ارزیابی توانایی بازداری پاسخ ، از آزمونهای رایانه ای استروپ و مرتب کردن کارتهـای ویسکانسین در پیش ، بلافاصله و ٢٠ دقیقه پس از اتمام فعالیت استفاده گردید. نتـایج آزمـون تحلیـل واریانس بین گروهی با اندازههای تکراری، بر عدم معناداری تفاوت تاثیر دو نوع فعالیت بدنی بر توانـایی بازداری پاسخ دلالت داشت (٠٠٥=P). اگرچه ، اثر هر دوی آنها بر توانایی بـازداری پاسـخ ، مثبـت و معنادار بود (٠٠٠٠=P). بدین ترتیب ، هر نوع فعالیت بدنی هوازی یک جلسه ای، موجب بهبود توانـایی بازداری پاسخ میگردد.
خلاصه ماشینی:
استادیار دانشگاه کردستان تاریخ دریافت : ١٣٩٢/٠٨/٢٠ تاریخ پذیرش: ١٣٩٣/٠٤/١٨ چکیده هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی اثر نوع فعالیت بدنی هوازی یک جلسه ای با شـدت متوسـط بـر توانایی بازداری پاسخ دانشجویان ورزشکار بود.
نوع فعالیت بدنی هوازی یک جلسه ای نیز به دلیل نیازهای توجهی متفاوت میتواند به صورت متفاوتی بر فرآیندهای شناختی اثر بگذارد (٧) و ادبیات پژوهش نیز نتایج متناقضی در این رابطه گزارش کرده است ؛ بنابراین ، بررسی نقش متغیرهای مداخله گر میتواند 1.
نتایج فرض اصلی این پژوهش عبارت بود از اینکه بین توانایی بازداری پاسخ دانشجویان ورزشکار در قبل ، بلافاصله و ٢٠ دقیقه پس از توقف فعالیت بدنی هوازی یک جلسه ای با شدت متوسط با دوچرخۀ- کارسنج و نوارگردان، تفاوت معناداری وجود دارد.
بحث و نتیجه گیری هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر دو شیوة فعالیت بدنی هوازی یک جلسه ای با استفاده از نوارگردان و دوچرخۀکارسنج بر توانایی بازداری پاسخ در دانشجویان ورزشکار بود.
برای این منظور از آزمودنی - های دو گروه دوچرخۀکارسنج و نوارگردان خواسته شد تا آزمونهای شناختی استروپ و مرتب کردن کارتهای ویسکانسین را در قبل ، بلافاصله و ٢٠ دقیقه پس از توقف فعالیت بدنی هوازی یک جلسه ای با شدت ٦٥%ـ٦٠% ضربان قلب بیشینه اجرا کنند.
در پژوهش حاضر خطای درجاماندگی در گروه دوچرخۀکارسنج و نوارگردان، ٢٠ دقیقه پس از توقف فعالیت بدنی هوازی کاهش یافت ؛ اما برای اثر تداخل این گونه نبود.