چکیده:
حدیث رفع که در مباحث فراوان فقه و اصول، به آن استناد می شود، بر اساس نقل شیعه، از متنی روشن تر و سندی استوارتر برخوردار است، به گونه ای که می توان به صدور آن از معصوم اطمینان یافت، و این امر، تایید کننده دیدگاه آن دسته از عالمان سنی است که این حدیث را معتبر دانسته و بدان استناد نموده اند.
هیچ یک از عالمان شیعه، در اعتبار این حدیث خدشه ننموده اند، ولی شماری از عالمان سنی به مخالفت با آن برخاسته و حتی گاه آن را جعلی دانسته اند.
متعلق این حدیث، بنابر نقل مشترک فریقین، خطا، نسیان و اکراه است و روایات اهل سنت، از این سه مورد فراتر نرفته اند و حال آنکه متعلق آن بر اساس نقل شیعه، نه امر است.
Frequently referred to in discourses on Islamic jurisprudence and disciplines، ḥadīth al-raf‘(according to which the responsibility for nine things is lifted from humans due to error and the lack of knowledge)، enjoys a clearer text and a stronger chain of transmission، so that its issuance by an Infallible Imam (A.S.) can be ascertained and this confirms the position of those among the Sunnī scholars who have regarded this ḥadīth as valid and relied upon it.
None of the Shī‘ī scholars have questioned the validity of this ḥadīth; however، some Sunnī scholars have opposed to it and even regarded it as fabricated.
The object (muta‘allaq) of this ḥadīth، as related by both major sects، is flaw، oblivion، and reluctance and the Sunnī traditions have not gone beyond these three instances; whereas، according to the Shī‘ī sources، its object amounts to nine.
خلاصه ماشینی:
در این تحقیق بر آنیم تا نخست به ضرورت ایراد خطابه فدک توسط فاطمه زهرا( بپردازیم و پس از طرح شأن و جایگاه خطبه، در بخش دوم با واکاوی عبارت‌های خطبه فدک، عوامل انحراف و انحطاط امت اسلامی را تبیین کنیم و از این رهگذر، مؤلفه‌های وحدت‌زا و تفرقه‌افکن جوامع را شناسایی نماییم.
حضرت زهرا( در رسالت عظیم خود تلاش نمود دین را از منظر قانون الهی بشناساند و در پی اصلاح ارکان فکر دینی و عملکرد جامعه دین‌دار و نجات انسان‌های تازه از بند اسارت رسته و وحدت و انسجام‌بخشی به آنها بود و با بیان این مهم: «عباد الله انتم امناؤه فی بلاده»، هدایت نسل ها را در همه اعصار هدف قرار داده بود.
"/> 2-1-3- کینه توزی های عرب و عصبیت های باقی مانده از جاهلیت دخت پیامبر نیک می دانست کسانی در زمان پدرش به اسلام روی آوردند که هیچ اعتقادی به این آیین نداشته و تنها به سبب ترس و یا برای حفظ منافع آینده خود، به آن گرویدند و از سویی شوهرش علی در جنگ ها با کفار و مشرکان، بزرگان قریش را به خاک هلاکت افکنده و پهلوانان نامی عرب را به تسلیم آورده است؛ چنان‌که امیرمؤمنان در وصف خود می فرماید: «من در دوران جوانی، بزرگان و شجاعان عرب را به خاک افکندم و شاخه‌های بلند قبیله‌های ربیعه و مضر را در هم شکستم.
(
, 
, 
)
