چکیده:
در این نوشتار، با تکیه بر برخی مبانی فلسفه و عرفان اسلامی تلاش شده است از منظری عمیق و به نحو برهانی نشان داده شود که ساختار وجودی تمدن مهدوی ساختاری فرا اعتباری است و نسبت امام و امت در آن مشابه نسبت روح و بدن است و تمامی آثار و برکات وجودی تمدن مهدوی نیز برآمده از چنین نسبت عمیقی میان امام و امت خواهد بود. به این منظور، ابتدا نسبت نفس و بدن در فلسفه و عرفان اسلامی بررسی شده و افزون بر تبیین مکتب صدرایی از تفاوت بدن عنصری و بدن برزخی با تکیه بر مبانی عرفانی به این نتیجه دست یافته ایم که بدن عنصری از مقام فنای افعالی و بدن برزخی از مقام فنای ذاتی نسبت به نفس برخوردار است. آن گاه بر مبنای این تحلیل، از کیفیت و نسبت بدن و نفس توضیح داده شده است که در تمدن مهدوی نیز با محوریت مودت و تولی نسبت به حضرت حجت اهالی آن تمدن به مقام فنای افعالی نسبت به آن حضرت دست می یابند و در نتیجه به نحوی فراتمثیلی حیات اجتماعی به عنوان بدن عنصری برای آن حضرت، محل ظهور تفصیلی کمالات ایشان خواهد بود. در نهایت نیز پس از تثبیت رابطه روح و بدن میان امام و امت در تمدن مهدوی به برخی از مهم ترین ثمرات آن اشاره شده است و از این منظر، برخی از تحولات شگرف در تمدن مهدوی مورد تحلیل هستی شناسانه قرار گرفته است.
Relying on Islamic mysticism and philosophical bases and through a deep viewpoint and in a dialectical method، it is tried to clarify the fact that Existential structure of Mahdist civilization is a structure beyond arbitrary، and the relation of Imam to its people is like the relation between soul and the body. All the fruitful outcomes of Mahdist civilization is because of this deep bond between Imam and the people. Hence، the relation of soul and body is analyzed in philosophy and Islamic mysticism in the first place. We define the difference between the elemental body and purgatory body based on Sadra school of thought and then conclude that elemental body is related to soul in position of active destruction and the purgatory body is related to soul in a position of essential destruction. Then based on this analysis، the quality of the relation between the body and soul is clarified. In Mahdist civilization that infection and love toward Imam Mahdi(A.S) is pivotal and the members of it reach to the position of active annihilation in relation to Imam and as a result in a way beyond symbolic، social life as elemental body for Him is a place for appearance of His perfect attributes. Finally، after defining the relation between Imam and people as the relation between body and soul in Mahdist civilization، we mention some of its fruits and results. And then we ontologically analyze some of the great changes in Mahdist civilization.
خلاصه ماشینی:
"حال از منظری عرفانی و بر اساس آن‌چه در مورد رابطه نفس و بدن بیان شد این حقیقت را باید بیان نمود که تحقق و تشدید تولی نسبت به ولایت الهی حضرت حجت(، موجب ذوب شدن أنانیت‌ها در آتش محبت ولی خدا می‌گردد و با تحقق اجتماعی چنین تولایی، جامعه از بسیاری از أنانیت‌های فردی و اجتماعی و لوازم تاریک آن نجات می‌یابد و به حدی از رشد و سلوک معنوی می‌رسد که یکی از پرده‌های غیب از دید او کنار می‌رود و حقیقتا می‌یابد که تدبیر حقیقی او به دست حضرت حجت( است و هرآن‌چه از کمالات که به فرد و اجتماع می‌رسد حاصل اراده و تدبیر ایشان است.
حال در حیات تمدن ایده‌آل اسلامی نیز اثر حضور و تدبیر حضرت حجت( تنها این نخواهد بود که استعداد فردی و جمعی اجتماع در حد خود به صورت کاملی بروز یابد بلکه فراتر از حدود استعداد فردی و یا جمعی و فراتر از میزان رشدی که حاصل فعلیت یافتن استعداد‌هاست جامعه به خاطر وجود حضرت حجت( و سیر وجودی ایشان، سیر و تکامل وجودی می‌نماید و این ارتقاء وجودی که فوق توان افراد اجتماع است به این دلیل است که در چنین اجتماعی قوای انسان‌ها در خدمت اهداف و نیات حضرت حجت( قرار می‌گیرد و فراتر از نیات فردی انسان‌ها که هرگز به حد اخلاص و نیت توحیدی حضرت حجت( نمی‌رسد اعمال انسان‌ها در چنین جامعه‌ای رنگ و بوی نیت انسان کامل به خود می‌گیرد و به واسطه اوج شرافت نیت او فراتر از نیت فردی آن‌ها رشد و صعود می‌نماید."
(
, 
, 
)
