چکیده:
در این پژوهش نقش تعدیل کننده رضایت از زندگی در رابطه بین تاب آوری و سلامت عمومی در یک نمونه دانشجویی مورد بررسی قرار گرفت . هفتاد و پنج نفر از دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهر ری (٦٥ دختر و ١٠ پسر) در این پژوهش شرکت کردند. از شرکت کنندگان در پژوهش خواسته شد تا مقیاس خود- تاب آوری (ERS)، مقیاس رضایت از زندگی (SWLS) و پرسشنامه سلامت عمومی (٢٨-GHQ) را تکمیل کنند. نتایج پژوهش نشان داد که بین تاب آوری و رضایت از زندگی با مشکلات مربوط به سلامت عمومی همبستگی منفی معنادار وجود دارد. نتایج تحلیل اثرات اصلی و تعدیلی بر حسب معادلات ساختاری نشان داد که رضایت از زندگی میتواند رابطه بین تاب آوری و مشکلات مربوط به سلامت عمومی دانشجویان را تعدیل کند. بر اساس یافته های این پژوهش میتوان نتیجه گرفت که رابطه بین رضایت از زندگی و تاب آوری با سلامت عمومی فقط یک رابطه ساده نیست و تعامل متغیرهای مختلف میتواند به شکل های متفاوت سلامت عمومی را تحت تاثیر قرار دهد.
This study is concerned with the moderating role of life satisfaction in the relationship between resiliency and general health in a sample of students. 75 students from among those studying at the Islamic Azad University of Shahr-e-Ray (65 girls and 10 boys) were involved in this study and asked to complete Ego Resiliency Scale (ERS)، Satisfaction with Life Scale (SWLS)، and the General Health Questionnaire (GHQ-28). The research results indicate that there is a significant negative correlation between resiliency and satisfaction with life and the general health problems. Results of the analysis carried out on the chief and moderating effects based on the structural equations suggest that satisfaction with life could moderate the relationship between resiliency and general health problems of the students. Based on the research findings، it can be concluded that the relation between satisfaction with life and resiliency and genera health is not merely a simple one and the interaction between different variables could differently influence general health.
خلاصه ماشینی:
"نتایج تحلیل اثرات اصلی و تعدیلی بر حسب معادلات ساختاری نشان داد که رضایت از زندگی میتواند رابطه بین تاب آوری و مشکلات مربوط به سلامت عمومی دانشجویان را تعدیل کند.
بر اساس یافته های این پژوهش میتوان نتیجه گرفت که رابطه بین رضایت از زندگی و تاب آوری با سلامت عمومی فقط یک رابطه ساده نیست و تعامل متغیرهای مختلف میتواند به شکل های متفاوت سلامت ١- نویسنده مسئول ، استاد دانشگاه تهران ut.
بر این اساس ، فراسوی روابط ساده و خطی این متغیرها و به منظور مطالعه همزمان متغیرهای تأثیرگذار بر سلامت جسمی و روانی، نقش تعدیل کننده رضایت از زندگی در رابطه بین تاب آوری و سلامت عمومی در این پژوهش بررسی میشود.
همچنین برای بررسی نقش تعدیل کننده رضایت از زندگی در رابطه بین تاب آوری و سلامت جسمی و روانی از مدل سازی معادلات ساختاری به روش حداقل مجذورات جزئی ١ (PLS)، نرم افزار Visual PLS، استفاده شد.
نتایج اثرات و تعدیل اصلی کننده متغیرها بر حسب فرضیه های پژوهش ( به تصویر صفحه مراجعه شود) ( به تصویر صفحه مراجعه شود)با توجه به جدول فوق فرضیه های یک و دو تأیید میشوند، یعنی رابطه متغیرهای خودتاب آوری و رضایت از زندگی با سلامت عمومی تأیید میشود.
علاوه برآن جواب سؤال پژوهش نیز مثبت است ، یعنی رضایت از زندگی در رابطه بین خود تاب آوری با سلامت عمومی نقش تعدیل کننده ایفا میکند.
نتایج این پژوهش نشان داد که رضایت از زندگی با سلامت عمـومی رابطـه مثبـت معنـادار دارد و میزان این همبستگی به انـدازه ای اسـت کـه مـیتوانـد رابطـه بـین تـاب آوری و سـلامت عمومی را تعدیل کند."