چکیده:
امروزه پژوهش گران به نقش مذهب در شکل دهی جریان ها، روابط و تحولات سیاسی در جهان و بالاخص آسیای جنوب غربی اذعان دارند. به ویژه اینکه نقش مذهب را در حل و فصل و یا تشدید منازعات نمی توان نادیده گرفت. مذهب عامل مهمی در شکل دهی به ارزش های فردی و اجتماعی است و می تواند در شیوه تعیین و تنظیم سیاست در حوزه های داخلی و خارجی نقش تعیین کننده ای داشته باشد. وفاداری های مذهبی اگرچه گهگاه نقش مثبتی در افزایش تعاملات منطقه ای داشته، اما در اکثر موارد تقویت گفتمان های مبتنی بر تعهدات مذهبی و فرقه ای موجب دور شدن کشورها از هم و تنش آلود شدن روابط در سطح منطقه شده لذا به عنوان یکی از مهمترین موانع شکل گیری ساختارهای نهادی و کارگزاری های منطقه ای در جنوب غرب آسیا شناخته می شود. ارزش های مذهبی دارای چارچوب های غیر منعطفی هستند و همچنین در مورد ارزش ها نمی توان چانه زنی نمود، لذا هرچه گفتمان های مذهبی و فرقه ای در منطقه تقویت شود زمینه های نزاع و نا امنی تقویت شده و امکان شکل گیری ساختارهای منطقه ای محدود می شود.
Nowadays، researchers support the notion that religion plays significant role in formulation of governmental policies، generation of factions and political development in the world in general and Southwest Asia in particular. Based on our historical experiences، religious role in exacerbation and/or resolution of conflicts cannot be denied. Religious royalties even though in some occasions have been instrumental in furthering regional cooperation،، however، quite often has led to the distancing of nations from each other and increased tensions among nations of this region. That is why religious royalty considered as obstacle to the formation of structural and administrative institutionalization which could provide grounds and opportunities for negotiation and peaceful resolution of conflicts. Religious principles and values are fixed and as such leaves no room for bargaining. Thus، increased religious and sectarian discourses in the region would lead to more conflict and insecurity، hence، limits the development of regional structures to further cooperation among the nations of region.
(
, 
, 
)
