چکیده:
سکونت گاههای غیر رسمی نماد فضائی و کالبدی فقر در فضاهای شهری است. فقر شهری مجموعه ای از فقر انتقال یافته توسط مهاجران به شهر و نیز فقر تولید شده توسط جابجایی های درون شهری را در بر می گیرد. یکی از راهبردهای بهبود فقر شهری توجه به اجتماعات محلی است. رویکرد توجه به اجتماعات محلی طی دهه 1990 به طور جدی با پیشگامی بانک جهانی در تحقق بخشیدن به اهداف کاهش فقر شهری به کار گرفته شد. توجه عمده این رویکرد معطوف به عملکرد و واکنش بخش مردمی است و به عنوان نظامی مشارکت جو، هدایت کننده و تسهیلگر توسعه محلی در سکونت گاههای غیر رسمی است.دراین جهت هدف از تحقیق حاضر بررسی چالشهای فقر شهری در سکونت گاه غیر رسمی( در محله بی سیم زنجان) و ارائه راهبردهای اجتماعات محلی بوده است که از روش توصیفی تحلیلی استفاده شده است ونیز روش گردآوری اطلاعات اسنادی ومیدانی است که با استفاده از آزمونهای آماری پارامتری وناپارامتری شاخص های تحقیق بر روی 380 نفر از سرپرستان خانوار مورد ارزیابی واقع شد. نتایج تحلیل آماری از شاخص های مورد بررسی بیانگر شرایط نامساعد اقتصادی، اجتماعی و کالبدی و دسترسی به خدمات شهری در محدوده مورد مطالعه است. همبستگی پیرسون بین عدم مشارکت و فقر شهری برابر با 121% ارزیابی شده است. نتایج آماری نشان داد که توجه به دیدگاه مردم با ضریب Beta=0.43 و تعامل و مشارکت مردم در تصمیم گیری و اجرای برنامه ها (9/2=t) ،توجه به رویکرد برنامه های اجتماع محور را در سیاست های کاهش فقر شهری ضروری می سازد.
خلاصه ماشینی:
"دراین جهت هدف از تحقیق حاضر بررسی چالشهای فقر شهری در سکونت گاه غیر رسمی( در محله بی سیم زنجان) و ارائه راهبردهای اجتماعات محلی بوده است که از روش توصیفی تحلیلی استفاده شده است ونیز روش گردآوری اطلاعات اسنادی ومیدانی است که با استفاده از آزمونهای آماری پارامتری وناپارامتری شاخص های تحقیق بر روی ٣٨٠ نفر از سرپرستان خانوار مورد ارزیابی واقع شد.
در واقع ارتقاء فرایند پایداری سکونت گاه های غیر رسمی، افزایش کارایی و اثر بخشی، گسترش مقیاس سیاست های کاهش فقر شهری، مقتدر سازی فقرا و توانمندی اجتماعات محلی از مهمترین نتایج مثبت برنامه های توسعه اجتماع محوراز دیدگاه سرمایه رویکرد توسعه اجتماع- محور ساز و کاری برای توسعه از طریق همیاری و مشارکت موثر اجتماع محلی است که فقیران شهری را به عنوان شرکاء و صاحبان اصلی فرایند توسعه به میان می آورد (2010:48,Alaming) توسعه اجتماع محور به مثابه یک فرایند و به عنوان ابزاری در ارتقای مشارکت در زمینه های مختلف اقتصادی- اجتماعی به کار گرفته می شود.
لذا رویکرد راهبردهای اجتماع محور در محورهای ذیل ضروری به نظر می رسد: - بهره گیری از اجتماعات محلی جهت مشارکت در آگاهی، تصمیم سازی در مراحل مختلف برنامه های توسعه محله - تقویت تشکل های خود جوش محلی در ایجاد همبستگی اجتماعی وحفظ هویت محله ای - شناخت پتانسیل های توسعه ، دسترسی به اطلاعات در مورد تصمیمات محلی، افزایش سطح مشارکت اجتماعی کاهش آسیب های شهری - آموزش ساکنین و ارتقای آگاهی آنها در مورد قوانین زندگی شهری و شهروندی - بستر سازی برای ارتقای شرایط محیطی به نحوی پایدار و فراگیر در جهت رشد سلامتی، امنیت ، کرامت انسانی - اجرای طرح های توانمندسازی برای کنترل و تغییر وضعیت ساکنان منابـع ابراهیم زاده، عیسی، بریمانی فرامرز و نصیری یوسف (١٣٨٣) حاشیه نشینی و راهکارهای تعدیل آن، مورد کریم آباد زاهدان، مجله جغرافیا و توسعه صص ١٤٥-١٢٢."