چکیده:
در فرایند اوراق بهادارسازی ، بانی با فروش وام به سرمایه گذاران ریسک پذیر، می توانـد ریسک وام های رهنی را به آنها تخصیص دهد. در این صورت ممکن است بانی انگیزه ای بـرای غربال قرض گیرندگان نداشته باشد، بنابراین مشکل مخاطرة اخلاقی به وجود می آید. این نوشـتار در قالب رابطة کارفرما ـ کارگزار، این نوع مسئلة عاملیت را بررسی می کنـد؛ بـدین صـورت کـه سرمایه گذار برای کاهش عدم تقارن اطلاعات از برنامة جبران برای ایجاد انگیزه به بانی استفاده می کند و به استنباط ابعاد مختلف تلاش انجام گرفته ، از قاعدة بیز کمک می گیـرد و اعتقادهـای پسین مشترک خود از مشاهدات وضعیت اعتباری ادغام وام ها و ابعاد مختلف تلاش را در مسئلة طراحی قرارداد لحاظ می کند. نتایج نشـان مـی دهـد شـکل قـرارداد بهینـه ، تـابعی از محتـوای اطلاعاتی مشاهده های سرمایه گذار و اطلاعات اسـتنباط شـده اسـت و حـاکی از آن اسـت کـه استفاده از اطلاعات اضافی از فرصت طلبی های بانی جلوگیری می کند و بانی به احتمـال بیشـتر وظایف تعیین شده را هنگام اعطای وام به متقاضیان انجام می دهد.
In the securitization process، by selling the mortgage loans to risk-lover investors، originator can allocates the mortgage loans risk with them. In this case، originator may not have an incentive to screen out borrowers، resulting in the moral hazard problem. This paper، in the principal-agent framework، analysis this agency problem. Investor، to reduce asymmetric information، uses compensation scheme for giving incentives to the originator and by using the Bayesʼ rule، deals with inferring various dimensions of implemented effort؛ and incorporates her joint posterior beliefs of the pooled loans’ credit position data and inferred various dimensions of effort، in to the designing contract problem. The results indicate that the shape of optimal contract is a function of the information content of investors’ observations and inferred knowledge about efforts، which suggests that using additional information to avoid originator’s opportunism، the originator more likely performs the obligated tasks when lending the loans to the applicants.
خلاصه ماشینی:
طراحی بهینة اوراق بهادارسازی در رابطة کارفرما ـ کارگزار براساس رویکرد استنباط بیزین از مخاطرة اخلاقی عزت اله عباسیان ١، محسن ابراهیمی ٢، الهام فرزانگان 3 در فرایند اوراق بهادارسازی ، بانی با فروش وام به سرمایه گذاران ریسک پذیر، می توانـد ریسک وام های رهنی را به آنها تخصیص دهد.
این نوشـتار در قالب رابطة کارفرما ـ کارگزار، این نوع مسئلة عاملیت را بررسی می کنـد؛ بـدین صـورت کـه سرمایه گذار برای کاهش عدم تقارن اطلاعات از برنامة جبران برای ایجاد انگیزه به بانی استفاده می کند و به استنباط ابعاد مختلف تلاش انجام گرفته ، از قاعدة بیز کمک می گیـرد و اعتقادهـای پسین مشترک خود از مشاهدات وضعیت اعتباری ادغام وام ها و ابعاد مختلف تلاش را در مسئلة طراحی قرارداد لحاظ می کند.
کاربردی از مسئلة کارفرما ـ کارگزار که در این مقاله در نظر گرفته شده است بـه طراحـی بهینة اوراق بهادارسازی وام های رهنی (MBS) اختصاص دارد.
2 همان طور که می دانیم هنگامی که معامله های اوراق بهادارسازی بسـته مـی شـود ، وجـوهی به صورت یک جا از طرف خریداران به سمت بانی انتقال می یابد، اما سرمایه گذار می تواند پرداخـت به کارگزار را برای چند دوره به عقب بیندازد و با استفاده از اطلاعاتی که طـی ایـن دوره دربـارة عملکرد اعتباری وام ها جمع آوری کرده است ، به استنباط میزان تلاش به کارگرفتـه شـدة بـانی در اعمال استانداردهای پذیره نویسی بپردازد؛ یعنـی سـرمایه گـذار در یـک طـرف رابطـة کارفرمـا ـ کارگزار، برای کاهش وسعت مشکل انگیزة مخاطرة اخلاقـی در طراحـی برنامـة جبـران ، از ایـن اطلاعات اضافی نیز می تواند بهره مند شود.