طب سنتی در مدیریت: بررسی نقش مزاج بر مهارت های استخدام پذیری مقاله

هدف این تحقیق بررسی نقش تاثیر گذار و تعیین کننده مزاج (بنیاد طب سنتی ایرانی) بر مجموعه مهارتهای استخدام پذیری در بین پسران و دختران است. روش تحقیق توصیفی- همبستگی و از نوع ارتباط علی بوده، ابزار گردآوری داده جهت مهارت های استخدام پذیری ، پرسشنامه دانشگاه کنت که پایایی آن برابر با 0.88 و 0.81 به ترتیب در بین پسران و دختران در بخش مهارتهای اصلی تایید گردید. جهت سنجش مزاج افراد برحسب نشانه های کلی مزاج مورد نظر ابوعلی سینا و با تاکید بر تشخیص مزاج فعلی آنان، پرسشنامه ای تهیه گردید و از آن پرسشنامه جهت مصاحبه منظم توسط کارشناس متخصص طب سنتی استفاده شد. جامعه آماری این تحقیق دانشجویان پسر و دختر در محدوده سنی 19-22 سال تعیین شد که از طریق نمونه گیری تصادفی و پس از گردآوری پرسشنامه ها و انجام مصاحبه، تعداد 105 پرسشنامه متعلق به پسران و 125 پرسشنامه متعلق به دختران در اختیار قرار گرفت .جهت تجزیه و تحلیل داده ها از روش همبستگی پیرسون و همچنین به منظور آزمون فرضیه اصلی تحقیق و بررسی رابطه علی میان مزاج و مهارتهای استخدام پذیری از روش مدلسازی مسیری-ساختاری مبتنی بر واریانس (VBSEM) PLS (کمترین مربعات جزئی) استفاده شد.یافته های تحقیق حاکی از تایید نقش تاثیر گذار و تعیین کننده مزاج بر مهارتهای پایه ای و اصلی استخدام پذیری هم در پسران و هم در دختران و همچنین نقش میانجی مهارتهای پایه ای بوده ؛ روابط معنادار نیز بین گرمی /سردی مزاج و تری/خشکی با برخی مهارتها بدست آمد . نتایج این تحقیق آن است که گرمی/سردی مزاج ( به عنوان کیفیات فاعله ) نقش موثر بر مهارتهای استخدام پذیری داشته (گرمی تقویت کننده و سردی کاهش دهنده است)، خشکی مزاج با مهارتهای رهبری ، تجزیه و تحلیل و برنامه ریزی و متقاعد ساختن در پسران ارتباط معنادار دارد و تری مزاج با مهارتهای ارتباط کلامی و همکاری در پسران و مهارتهای ارتباط نوشتاری، ارتباط کلامی و همکاری و تعاون در دختران ارتباط دارد .سردی و خشکی مزاج نیز مهارت کار با ارقام را هم در پسران و هم در دختران تقویت می نماید. بر این اساس، ضمن تایید نقش تعیین کننده مزاج در برخورداری افراد از مهارتهای کاری ، شناخت ویژگی های افراد از طریق آگاهی از مزاج آنان، تسهیل کننده کارآمد تقسیم کار اجتماعی، تعاون و همکاری مورد نظر بوعلی سینا است و این آن چیزی است که در مدیریت سرمایه انسانی و سرمایه اجتماعی در جوامع سازمانی کنونی بسیار راه گشا خواهد بود