چکیده:
مدعای این مقاله آن است که شکست شبکه های نوآوری می تواند متاثر از نوع دانشی باشد که مبنای فعالیت های نوآورانه در آن شبکه است. اجزا و عناصر مختلفی از شبکه های نوآوری، نظیر پیکربندی جغرافیایی شبکه ها، ساختار، بازیگران کلیدی و نوع روابط اعضاء، تحت تاثیر ویژگی های پایه دانش فعالیت های نوآورانه آن شبکه قرار دارند. مقاله پیش رو ضمن طرح یک بحث مفهومی پیرامون شکست شبکه های نوآوری، رابطه بین پایه دانش و شکست شبکه های نوآوری را از خلال تحلیل داده های تجربی در مورد شبکه های با پایه دانش ترکیبی در صنعت نفت و گاز مورد بررسی و اعتبارسنجی قرار داده است. داده های تجربی این مقاله با استفاده از مورد کاوی چهار شبکه نوآوری در صنعت نفت و گاز ایران بدست آمده است که دوتای آنها موفق بوده و دوتای آنها شکست خورده اند. یافته های این مقاله نشان می دهند که در شبکه های با پایه دانش ترکیبی، هرقدر استفاده از محققان دانشگاهی بیشتر باشد، ساختار شبکه غیرمتمرکزتر باشد، ارتباطات غیر رسمی در شبکه کمتر باشد و مدیریت مخاطرات باز و کنترل نشده تر باشد، احتمال بروز پدیده شکست در شبکه بیشتر است.
This paper claims that the failure of innovation network could be related to the type of knowledge base of innovative activities within that network. Different aspects of innovation networks are affected by this knowledge base like geographical configuration، structure، key members، and type of relations among members. Having a discussion about networks failure، this paper studies and analyzes the relation between knowledge base and failure of innovation networks through analysis of empirical data which is extracted from four case studies of innovation networks in oil & gas industry with synthetic knowledge base. Two of these networks were succeeded and two were failed. The findings show that in the networks with synthetic knowledge base، the more academic members are involved، the more the structure is decentralized، the more relations are formal، and the more governance is open; then the probability of network failure would be more.
(
, 
, 
)
