چکیده:
کاربری اراضی یکی از مهمترین جنبه های بررسی مدیریت منابع طبیعی و بازنگری تغییرات محیطی است. در این تحقیق با استفاده از قابلیت تکنیک های سنجش از دور و سیستم اطلاعات جغرافیایی تغییرات کاربری اراضی منطقه جیرفت در بازده زمانی بین سال های (1987 تا 2010) با استفاده از تصاویر ماهواره ای لندست (TM،ETM+) مورد پایش قرار گرفت. طبقه بندی کلاس های کاربری اراضی، تجزیه تحلیل روش ها و تغییرات آن ها، در محیط نرم افزار ENVIÒ8.1 و ArcGISÒ9.1 انجام گردید. تجزیه و تحلیل تغییرات زمانی تصاویر نشان می دهد که طی 23 سال مورد مطالعه درصد تغییرات چهار کلاس کاربری اراضی (مسکونی 7.90+، زراعی 42.10+، باغی 17.93- و بایر 32.07-) می باشد. نتایج همچنین نشان می دهد که روش های شبکه عصبی و ماشین های بردار پشتیبان نسبت به سایر روش ها از دقت کمتری برخوردار است، اما این روش ها از لحاظ تفسیر بصری، جداسازی طبقات کاربری نسبت به سایر روش های بهتر می باشد. نتایج نشان داد که سطح اراضی مسکونی افزایش محسوسی داشته و بررسی تغییرات الگوی مکانی کاربری ها نشان داد که بیشترین تغییرات کاربری در مناطق زراعی و باغی ایجاد شده است. نتایج این تحقیق به اهمیت کاربرد تناسب اراضی در مناطق با قابلیت کشاورزی، به منظور کاهش روند تغییرات اشاره دارد. عدم توجه و مدیریت مناسب در وضعیت هیدرولوژی منطقه، تامین نهاده های کشاورزی و فقدان وضعیت ثبات اقتصادی، از عوامل موثر بر روند تغییرات کاربری اراضی در منطقه مورد مطالعه می باشد.