چکیده:
دو قرن چهارم و پنجم هجری ، عصر طلائی شعر عربی در ایران به حساب می آیند؛ به طوریکه در تمامی نواحی ایران جنبش عظیمی در رابطه با شعر عربی شاهد هستیم . یکی از این نواحی که سهم عمده ای در رشد و شکوفایی شعر عربی در ایران داشته ، اما هنوز در رابطه با آن پژوهشی صورت نگرفته ، سیستان است . از اینرو پژوهش حاضر در نظر دارد با بررسی عوامل پیدایش شعر عربی در سیستان و همچنین ویژگیهای آن ، بخشی از مسائل مربوط به شعر عربی در سیستان را فرا روی خوانندگان گرامی قرار دهد.
The fourth and fifth centuries AH are the golden era of Arabic poetry in Iran when we see a great movement in Arabic poetry across Iran.Although it is unknown why، Sistan in Iran had a great role in the development and prosperity of Arabic poems. But no investigation has been done about its role up to now. The presentresearch seeks topresent some topics of Arabic poetry in Sistanthrough exploring different aspects Arabic poetry and then exploring the topics and aesthetic elements in Arabic poems of Sistani people.
خلاصه ماشینی:
"بدیع الزمـان همـدانی بـرای ارضـای حس دنیا خواهیش از طریق سفر و ارائه هنر و استعداد منحصر بـه فـردش بـه طالبـان و شـیفتگان آن، عازم دیار سیستان شد تا به حاکم سخاوتمند و ادب دوست آنجا، خلف بن احمد، بپیوندد: قصدت السید الملک المؤید و خـــــد المکـــــرمـات به مـورد بـأرض تنـبت الآمـال فیـها لــأن سحابها خــــلف بن أحــمـد١ ( ناشناس، ١٣٨٨: ٣٤٠) در هر صورت شاید دلیل اصلی کوتاه بودن اشعار سیستانیان این باشـد کـه عمـده شـاعران بخش شرقی ایران یعنی خراسان و سیستان علما، عرفا و فقهایی بوده اند که برای تسلی خـاطر و ابراز احساسات درونی خویش به شعر روی آورده بودند و البته شوقی ضیف نیز ایـن مـسأله را در مورد فقها و فلاسفه شاعر تایید می کند و می گوید کمتر فقیه و فیلسوفی را در آن ناحیـه می بینی مگر اینکه شعر می گوید و آن را وسیله ای برای ابراز احساسات درونی خـویش مـی سازد( ضیف ، بی تا، ج٥: ٥٧٤)."