چکیده:
طی دهه های گذشته مناظره شدیدی میان حامیان اشاعه هسته ای و مخالفان آن در جریان بوده و با ظهور بازیگران بالقوه و بالفعل هسته ای جدید، این مناظره وارد فضای جدیدی شده است . مبنای طرفداری و مخالفت این دو گروه به دیدگاههای متفاوت آنها در مورد تأثیر اشاعه هسته ای بر صلح بین المللی برمی گردد. هدف این مقاله ، بررسی تأثیر اشاعه هسته ای بر صلح بین المللی است . بنابراین ، پرسش اصلی این است که اشاعه هسته ای چه پیامدی برای صلح بین المللی دارد؟ در پاسخ می توان این فرضیه را مطرح کرد که اشاعه هسته ای از رهگذر بازدارندگی به تأمین صلح بین المللی کمک می کند. برای بررسی این فرضیه از روش توصیفی - تحلیلی استفاده می شود. یعنی با مرور متون مختلف پیرامون پیوند اشاعه و صلح ، خوشبینی یا بدبینی خالقان این متون نسبت به پیامد صلح آمیز اشاعه روشن می شود. روش گردآوردی اطلاعات استفاده از متون کتابخانه ای است . یافته های پژوهش نشان می دهد که هرچند کیفیت بازدارندگی تسلیحات هسته ای در کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه با هم تفاوت دارد، اما نمی توان منکر پیامد بازدارنده و در نتیجه ، ثباتبخشی این تسلیحات شد.
خلاصه ماشینی:
"در مرحله بعد، باید نشان داد که بازدارندگی هسته ای چگونه به بهبود چشم اندازهای صلح کمک می کند؟ الف ) ممکن است جنگ در شرایط بازدارندگی نیز رخ دهد، اما هرچه موانع بیشتر باشد و مهاجم به رفع آنها نزدیک تر شود، احتمال مقابله به مثل و خطر نابودی خود را افزایش می دهد.
وی به ویژه در مورد اتفاقات ناخواسته در قدرت های هسته ای جدید نگران است و پنج دلیل را برای آن بیان می کند: الف ) برخی از قدرت های هسته ای جدید فاقد منابع مالی و سازمانی کافی برای تأمین امنیت و ایمنی سلاح های هسته ای خود هستند؛ ب) ماهیت مبهم اشاعه در دوره فعلی دشواری های ایمنی هسته ای را تشدید می کند؛ ج) مسئله به هم چسبیدگی 1 قدرت های هسته ای جدید بدتر از نمونه های قدیمی است ، زیرا اغلب آنها در مجاورت دشمنان مورد انتظارشان هستند؛ د) اگر رهبر حکومت در معرض حمله براندازی 2 باشد، خطر جنگ هسته ای تصادفی بسیار بالا خواهد بود و ه) احتمال نارضایی جدی اجتماعی و سیاسی در برخی از این قدرت های هسته ای جدید وجود دارد و این خطر استفاده خودسرانه سلاح های هسته ای را بالا می برد (81-80."
(
, 
, 
)
