چکیده:
حیات طیبه رهاورد سیر الی الله است که اولیای خدا با پیمودن مسیر بندگی و
پاس داری از پیمان فطری و میثاق ملکوتی به آن رسیده و از ثمرات آن بهره می برند.
حیات طیبه در عالم «عندالله» و در تحت ولایت حق تعالی برای اولیای خدا تحقق
می یابد. معیار برخورداری از آن، ایمان و بردباری در جهاد با هواهای نفسانی است.
در مقابل حیات طیبه، حیات مادی در عالم موهوم دنیا و تحت ولایت شیطان با معیار شرک
صورت بندی شده است و در اثر غلبه هوس ها و نفسانیت بشر را گرفتار می کند.
خلاصه ماشینی:
"پیمان خداوند در آیات مورد بحث از سوره نحل، پاس داری و پای بندی به عهد الهی کلید ورود به عالم «عندیت» و برخورداری از بهره ماندگار و جاودان عندالله معرفی شده است:(و لا تشتروا بعهدالله ثمنا قلیلا إنما عندالله هو خیر لکم إن کنتم تعلمون)(نحل: 95); پیمان خدا را به بهای ناچیز و متاع کم ارزش نفروشید که قطعا آنچه نزد خداست برای شما نیکو و پسندیده است، اگر بدانید.
انسان یک زندگی جسمانی با روح حیوانی دارد و یک حیات ابدی با ایمان و علم و کمالات روحانی که موجب دست یابی به سعادت همیشگی است و با تأکید خدای تعالی در جای جای قرآن کریم، کافران را با وصف مردگان و درگذشتگان از اهل ایمان را به حیات توصیف نمود; چنان که فرمود: (و لا تحسبن الذین قتلوا فی سبیل الله أمواتا بل أحیاء عند ربهم یرزقون)(آل عمران: 169); و نپندارید آنان که در راه خدا کشته شدند، مردگانند بلکه زنده اند و نزد پروردگارشان روزی دارند.
پس باید به زمینه سازی حضور در عالم «عندیت» و تحقق حیات طیبه همت گماشت و با صبر و استقامت، به جهاد با نفس پرداخت و برای توفیق در این راه، چاره ای نیست، مگر اینکه با توکل، به تدریج خود را به ولایت الهی و اولیای معصومان نزدیک کنیم و دعوت آنان را با گوش جان بشنویم و بر لوح دل بنگاریم که فرمود: (یا أیها الذین آمنوا استجیبوا لله و للرسول إذا دعاکم لما یحییکم)(انفال: 24); ای ایمان آوردندگان، خدا و رسول را اجابت کنید، هنگامی که شما را فرا می خوانند تا زنده کنند."