چکیده:
معنویت در سازمان موضوعی است که در سالهای اخیر در ادبیات مدیریت، سطحی جهانی یافته است. معنویت محصول فرهنگ سازمانی است که دارای ابعاد رفتاری، گفتاری و اعتقادی است، بهگونهای که به یک تلقی مشترک بین کارکنان سازمان تبدیل شود. قرآن کریم با توجه به اینکه خود و دادههایش برآمده از وحی و ناظر به تبیین دین فطری است، دربرگیرنده قابلیتی منحصر به فرد در دادههای معنویت قدسی است. این مقاله با بهرهگیری از روش تحلیل محتوا در تبیین دادهها به ارائه تعریفی جامع از معنویت قدسی با مبانی معرفتی قرآن پرداخته است. همچنین بر اساس قیود این تعریف شاخصهای معنویت قدسی از نگاه قرآن بررسی شده است تا ضمن به دست آوردن متغیرهای مستقل مدل مفهومی، شاخصها و متغیرهای میانجی و در نهایت متغیرهای وابسته آن به دست آید. با طی این فرایند در انتها مدل مفهومی معنویت قدسی با رویکرد قرآنی طراحی گردیده است.
خلاصه ماشینی:
"شاخصهای محیطی خود شامل احسان، ایثار (حشر / 9)، اخوت و برادری (حجرات / 10)، توجه به رشد عمومی سازمان (آلعمران / 114)، همکاری (مائده / 2؛ انفال / 72)، اشتراک و همرنگی (آلعمران / 64)، رحمت (آلعمران / 159) و عدالت (حدید / 25) است که احسان نیز که بهعنوان فرهنگی رفتاری فرایندی منظم را طی میکند بهگونهای که برای رسیدن به این جایگاه باید اجتناب از فساد (اعراف / 56)، اجتناب از بدی (نجم / 31)، امیدواری (مائده / 85 ـ 84)، تأمین نیاز محرومان (ذاریات / 16 و 19)، تواضع (مائده / 82 و 85)، جهاد و تلاش (عنکبوت / 69؛ توبه / 120)، خیرخواهی (توبه / 91)، صبر (نحل / 127)، عفو و گذشت (آلعمران / 134)، عمل به وظیفه (صافات / 105 ـ 102)، عمل صالح (کهف / 30) و کظم غیظ (آلعمران / 134) را در دستور کار قرار داد.
ساختار معنویت قدسی بهگونهای طراحی شده است که ضمن ترغیب حضور افراد اجتماع و شکلدهی به اجتماعات سازمانی، بهمنظور رشد و تعالی جمعی، شاخصهایی مانند: امر به معروف و نهی از منکر؛ یعنی عدم بیاعتنایی فرد معنوی نسبت به رشد و تعالی دیگران (آلعمران / 114)، مشورت و اهمیت به دیدگاههای دیگر همکاران که زمینه شکلگیری توکل را فراهم میکند (شوری / 38؛ آلعمران / 159) و عدالت اجتماعی (نساء / 135؛ حدید / 25) و ترغیب معنویت خواهان به تلاش برای اجرای آن در زمان ارتباط میان فردی خود، پوشش مناسب برای جلوگیری از تمرکززدایی جامعه سازمانی (نور / 31؛ احزاب / 59) و ترغیب به همکاری جمعی و کمک کردن به همدیگر (مائده / 2؛ انفال / 72) بهمنظور سرعتبخشی به کارها و رفع نیاز مراجعهکنندگان را مورد تشویق و ترغیب برای بهدست آوردن هر کدام از آنها قرار میدهد."