چکیده:
باکتریهای استافیلوکوک اورئوس و سودوموناس آئروژینوزا از مهمترین عوامل ایجاد کننده عفونتهای بیمارستانی به شمار میآیند. صدها گیاه در سراسر جهان در درمان سنتی عفونتهای باکتری استفاده میشوند. استفاده از گیاهان دارویی به عنوان یک راه جایگزین جهت درمان عفونتهای بیمارستانی مطرح است. این تحقیق به منظور بررسی اثر عصاره آبی و الکلی گیاه تشنهداری(Scrophularia striata Boiss.) روی باکتریهای استافیلوکوک اورئوس و سودوموناس آئروژینوزا در محیط آزمایشگاهی انجام گرفت. در این آزمایش برای رشد سریع باکتریهای ذکرشده، از محیط Tryptic Soy Brothو برای تعیین حساسیت آنتیبیوتیکی باکتریها به عصاره گیاه، از محیط مولر هینتون آگار و برای تعیین کمترین غلظت بازدارنده (MIC) و کمترین غلظت کشنده موثر (MBC) از عصاره آبی استفاده گردید. نتایج، بیانگر اثر مهاری عصاره آبی و الکلی گیاه تشنهداری بر باکتریهای فوق بود. عصاره جوشانده آبی (30دقیقه) توام ریشه و ساقه، دارای بیشترین قطر هاله عدم رشد بر روی باکتریهای استافیلوکوک اورئوس و سودوموناس آئروژینوزا (به ترتیب 14 و 24 میلیمتر) بود. از بین عصارههای الکلی به کار رفته، عصاره متانولی و اتانلی در غلظت 80 میکرولیتر، دارای اثر مهاری بر باکتریهای مذکور بود، ولی عصاره کلروفرمی هیچ اثری نداشت. در این غلظت، قطر هاله عدم رشد عصاره اتانولی و متانولی در استافیلوکوک اورئوس به ترتیب 10 و 12 میلی متر و در سودوموناس آئروژینوزا در هر دو عصاره، 12 میلیمتر بود. نتایج حاصل از تعیین MIC وMBC در مورد استافیلوکوک اورئوس به ترتیب 5و 10 میکروگرم بر میلیلیتر و برای سودوموناس آئروژینوزا میانگین MIC و MBC 15 و 20 میکروگرم بر میلیلیتر بود. مقایسه اثر مهاری عصاره این گیاه با آنتیبیوتیکهای رایج، بیانگر تاثیر بسیار بالای عصاره آبی گیاه تشنهداری در غلظتهای پایینتر بر روی عفونتهای باکتریال نسبت به آنتیبیوتیکهای رایج بوده که میتواند راهگشای مسیر جدیدی برای درمان سوختگیهای عفونی باشد.