چکیده:
هدف: این مطالعه به منظور مقایسه رشد مهارت های حرکتی کودکان 10-7 ساله کم توان ذهنی دختر و پسر شهر تهران انجام شد.
روش : تعداد 205 کودک از بین کلیه کودکان 10-7 ساله کم توان ذهنی دبستان های شهر تهران متناسب با سن و جنس انتخاب شدند که در یک مطالعه مقطعی مقایسه ای شرکت کردند. جهت ارزیابی رشد حرکتی کودکان از آزمون اولریخ -2 استفاده شد. به منظور تجزیه و تحلیل نتایج از آزمون t مستقل استفاده گردید.
یافته ها: نتایج نشان داد که بین دختران و پسران کم توان ذهنی(به جز گروه سنی 8 سال) در خرده-آزمون جابه جایی تفاوت معنی داری وجود دارد. به عبارت دیگر عملکرد پسران در خرده آزمون جابه جایی بهتر بود. همچنین پسران سنین 7 تا 10 ساله در خرده آزمون کنترل شیء نسبت به دختران هم سن خود به طور معنی داری عملکرد بالاتری داشتند.
نتیجه گیری: یافته ها نشان می دهند که پسران در انجام حرکات جابه جایی و کنترل شیء مهارت بیشتری دارند. بنابراین، به نظر می رسدکه طراحی برنامه های مهارتی و تحرک آور در مدارس ضروری است.
Objective: This Study was conducted to compare motor development skills in children with intellectual disabilities (ID) aged 7-10 in Tehran.
Method: Subjects consisted of 205 children whom were selected according to their gender and age range from children with ID aged 7-10 in Tehran. The instrument of the study was Gross Motor Development-2 Test. Independent t-test was used for analyzing the data.
Results: The results showed that between girls and boys (except group of children with age 8) a significant difference existed in locomotor subtest. In the other word، boy’s performance was better in locomotor subtest. Also boys had a better performance (7-10) in object control subtest.
Conclusion: These findings could be considered in the school programs and curriculum developments.
(
, 
, 
)
