خلاصه ماشینی:
"در این کشورها شاید برای گذران زندگی روزمرهشان چارهای جز این راه یعنی اقتصاد تک محصولی نداشته باشند، ولی در کشور پهناور و غنی از ذخایر معدنی (بهجز نفت و گاز) با موقعیت جغرافیایی و زمینشناسی ویژه چون ایران، رویآوری به مصرف بیش از اندازه و فروش ماده حیاتی چون نفت و گاز بهمنظور تأمین مایحتاج خوراکی چون گندم و برنج که امکان تولید آنها در کشور بهخوبی وجود دارد (حتی در گذشته صادر کننده این محصولات هم بودهایم) و بدتر از آن تعویض پول نفت با اتومبیلهای لوکس زیر پای افرادی خاص، به هیچوجه توجیهپذیر نیست.
بنابراین اگر بهطور صحیح و اصولی از آنها بهرهبرداری کنیم و خام فروشی نکنیم و به تولید مواد معدنی فراوری شده بپردازیم، بهنظر شما آیا نمیتوانیم کشور را از اقتصاد تک محصولی (نفت و گاز) نجات دهیم و ذخایر گرانبهای رسیده از نسل گذشته به دستمان را حفظ کنیم و دست کم آنکه سهم نسل آینده را پیش خور نکنیم؛ من شک ندارم که میتوانیم، شما چطور؟ و یادمان باشد که: مصیبت بود روز نایافتن."