چکیده:
معنویت توسعه یافته توسط امامان اهل بیت(ع) در کالبد جامعه و حضور جمعی از تربیت یافتگان معنوی این مکتب در میان مردم، از عوامل مهم توجه به امور معنوی و باطنی در جامعه اسلامی محسوب می شود. تتبع دقیق در آثار اهل تصوف، یک رشته معارف خاص تشیع را که در غیر کلام ائمه اهل بیت(ع) نشانی از آنها نیست، نشان خواهد داد و محقق به وضوح روح تشیع را در مطالب عرفانی این کتاب ها می یابد؛ هرچند در مواردی روحی است که طی زمان و به حسب برخی آفات بیرونی در یک پیکر آفت دیده جای گرفته است. تحقیق پیش رو به نشان دادن چگونگی ورود شمه ای از احادیث و تعالیم معنوی اهل بیت(ع) به تصوف پرداخته است. براساس این پژوهش، شواهد مناسبی برای اثبات خاستگاه شیعی عرفان اسلامی می توان به دست داد. این شواهد، از نوع نگاه صوفیه به اهل بیت(ع) و روزنه های نفوذ معارف آن حضرات به تصوف، یعنی بزرگان صوفیه و میراث مکتوب آنان مانند اللمع، الرساله القشیریه و قوت القلوب قابل اصطیاد است.
خلاصه ماشینی:
"گرچه بررسی سخنان و عقاید مشایخ بزرگ دیگری از صوفیه مانند بشر حافی (م 227 ق)، حاتم اصم (م 237 ق)، حارث محاسبی (م 243 ق)، بایزید بسطامی (م 261 ق) و جنید بغدادی (م 297 ق) میتواند به روشنتر شدن سیر ورود روایات و تعالیم عرفانی اهلبیت^ به تصوف کمک کند، اما برای پرهیز از اطاله کلام، بررسی آن را به مجالی دیگر وامیگذاریم و تنها برخی از روایات و ادعیه شیعی که بدون نام یا منتسب به برخی از مشایخ صوفیه در کتب و رسائل صوفیه وجود دارد، در ذیل فهرست میکنیم.
2 در قرون اول و با ظهور تصوف، کتب و رسائلی توسط مشایخ صوفیه به نگارش درآمد که بررسی آنها میتواند به بحث ما کمک کند؛ کتابهایی مثل الرعایة لحقوق الله حارث محاسبی، رسائل حسن بصری، منازل الصدق شقیق بلخی، رسائل جنید بغدادی، رسائل ابوسعید خراز، تفسیر سهل تستری، اللمع فی التصوف ابوسراج طوسی، الرسالة القشیریة عبدالکریم قشیری، قوت القلوب، (ابوطالب مکی) التعرف کلاباذی.
در این کتاب نیز در موارد متعددی در مباحث عرفانی به تعالیم معنوی اهلبیت^ استشهاد شده است که به چند مورد اشاره میکنیم: قشیری در باب مقام رضا، روایتی از امام حسین× آورده است که تلویحا بر برتری ایشان بر ابوذر در معرفت حق اشاره دارد."