چکیده:
این مطالعه با هدف پیش بینی رضایت زناشویی زوج های شهر اصفهان براساس همدلی و بخشودن انجام گرفت. از بین کلیه زوج های ساکن شهراصفهان در سال 91ـ1390، تعداد 100 زوج به شیوه نمونه گیری تصادفی خوشه ای به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. سپس پرسشنامه های رضایت زناشویی اینریچ (فوروس و اولسون، 1993)، همدلی عاطفی (مهرابیان و اپستین، 1972) و سنجش بخشودگی (پولارد و همکاران، 1998) روی آنها اجرا شد. داده ها با استفاده از آزمون ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی تحلیل شدند. نتایج نشان داد که همدلی و بخشش عاطفی، رضایت زوج ها را پیش بینی می کند (01/0 >P). لذا می توان نتیجه گرفت که همدلی و بخشودگی از مولفه های موثر بر رضایت زناشویی هستند. همچنین سن زوج ها نیز رضایت زناشویی را پیش بینی می کند (05/0P<).
The purpose of this study was to investigate the relationship between empathy forgiveness and marital satisfaction of couples in Isfahan. Therefore 100 couples were randomly selected and were asked to respond to Enriching Marital Sticfaction Scale (1993)، Emotional Empathy Scale (1972)، Familly Forgiveness Scale (1998) and a demographic questanaire. The resualt of regression analysis showed that empathy and emotional forgiveness can significantly predict cognitive satisfaction of couples (P<%5). Also the wife̕s and husband̓s age can significantly predict relationship satisfaction. (P<%5).
خلاصه ماشینی:
همدلی، بخشودن، رضایت زناشویی The Prediction of Marital Satisfaction of Couples in Isfahan Based on Empathy and Forgiveness Leila Naderi.
Academic member, University of Isfahan, Iran Abstract The purpose of this study was to predict marital satisfaction of couples in Isfahan based on empathy and forgiveness.
Our research tools included Enriching Marital Satisfaction Scale (1993), Emotional Empathy Scale (1972), and Family Forgiveness Scale (1998).
بنابراین باید توجه کرد که توانایی برای کنار آمدن با شخص مقابل تحت تأثیر عوامل بسیاری است که این عوامل نیز رضایت زناشویی را تحت تأثیر قرار میدهند (احمدی، 1382).
بهطوری که مهانیان، برجعلی و سلیمیزاده (1385) و بشارت، خدابخش، فراهانی و رضازاده (1390) در بررسیهای خود به این نتیجه دست یافتند که همدلی با رضایت زناشویی و کیفیت روابط شخصی رابطۀ مثبت و معنیدار دارد.
نتایج تحلیل احتشامزاده، مکوندی و باقری (1388) نشان داد که بین بخشش و رضایت زناشویی رابطۀ مثبت معنیدار وجود دارد، همچنین بخشش بهترین پیشبینیکنندۀ میزان رضایت زناشویی زوجها گزارش شد.
بنابراین نگاه ویژۀ این پژوهش در سایۀ بررسیهای گذشته، سنجش رابطۀ همدلی و بخشودگی با رضایت زناشویی است.
بر این مبنا هدف اصلی این پژوهش بررسی ارتباط بین همدلی و بخشودن با رضایت زناشویی است.
در راستای بررسی این هدف، فرضیههای زیر مطرح شد: 1ـ مؤلفههای بخشش (بخشش شناختی، بخشش عاطفی و بخشش رفتاری) و همدلی، رضایت شناختی را پیشبینی میکند.
یافتهها نتایج تحلیل رگرسیون همزمان برای پیشبینی ابعاد رضایت زناشویی براساس مؤلفههای همدلی و بخشش در جدول 1 نشان داده شده است.
در نتیجه سوء تفاهم در بین زوجها کاهش یافته و بهجای آن حس همدلی موجب افزایش رضایت زناشویی آنان میشود.