چکیده:
اطلاع رسانی به بیمار از جمله شاخص ترین تعهدات پزشک در برابر بیمار می باشد. پزشک باید بیمار را نسبت به تشخیص خود در مورد بیماری ، ماهیت و محدوده عملیات پزشکی پیشنهادی و عواقب و خطرات احتمالی ناشی از آن و مسایلی از این دست آگاه نموده و اطلاعات صحیح و کاملی در این خصوص در اختیار وی قرار دهد تا او بتواند با رضایت کامل و آگاهانه راجع به آنچه نسبت به جسم وی صورت می گیرد، تصمیم گیری نماید. عدم رعایت این تکلیف از سوی پزشک می تواند نوعی تقصیر حرفه ای از سوی وی محسوب شده و نهایتا مسئولیت او را در پی داشته باشد. در مقاله حاضر در پی بررسی ابعاد مختلف تعهد پزشک به اطلاع رسانی با نگاهی تطبیقی به نظام های حقوقی کشورهای دیگر در مقایسه با نظام حقوقی ایران هستیم .
خلاصه ماشینی:
"پزشک باید بیمار را نسبت به تشخیص خود در مورد بیماری ، ماهیت و محدوده عملیات پزشکی پیشنهادی و عواقب و خطرات احتمالی ناشی از آن و مسایلی از این دست آگاه نموده و اطلاعات صحیح و کاملی در این خصوص در اختیار وی قرار دهد تا او بتواند با رضایت کامل و آگاهانه راجع به آنچه نسبت به جسم وی صورت می گیرد، تصمیم گیری نماید.
به عبارت دیگر پزشک با امعان نظر نسبت به همة شرایط یک مورد خاص باید تشخیص دهد که آیا پزشک معقول و محتاط با شرایط ، پیش زمینه و تجربه مشابه در جامعه پزشکان در همان وضعیت بیمار یا وضعیت مشابه آن به افشای اطلاعات می پرداخته است ؟ البته همان گونه که برخی حقوق دانان به درستی اشاره کرده اند آنچه در اینجا به عنوان ملاک مورد توجه قرار می گیرد رفتار پزشکی معقول و نه صرفا متعارف است .
همچنین در شرایط اضطراری و مواردی که افشای اطلاعات ممکن نباشد مثلا زمانی که بیمار هشیاری نداشته باشد یا اینکه بیمار اختلال روانی داشته باشد یا اینکه پزشک در طول عملیات درمانی کشف کند که شرایط تشخیص داده نشده ای وجود دارد که انحراف از عملیات توافق شده را ضروری می گرداند و منافع پزشکی بیمار را به صورت قابل توجهی تحت تأثیر قرار می دهد، تکلیف به اطلاع رسانی از عهدة پزشک برداشته می شود."
(
, 
, 
)
