چکیده:
چکیده مذاکرات بین جمهوری اسلامی ایران و گروه 1+5 در مورد موضوع هسته ای ایران مجموعه ای است آمیخته از مسائل حقوقی، سیاسی و امنیتی بین المللی که درک آن بدون در نظر گرفتن همه این ابعاد ممکن نخواهد بود. از منظر حقوقی بین برخورداری از حق1 و اجرای حق2 تفاوت وجود دارد. این دو مفهوم الزاما با یکدیگر زاده نمی شوند. در این مقاله بحث خواهد شد که جمهوری اسلامی ایران حقوق هسته ای خود را با گروه 1+5 به مذاکره نگذاشته است. این مذاکرات برای نیل به یک توافق با محدوده زمانی مشخص و صرفا در مورد چگونگی اجرای حق هسته ای جمهوری اسلامی ایران، با هدف ایجاد اعتماد بین المللی در رابطه با برنامه صلح آمیز هسته ای ایران صورت می گیرد. برنامه اقدام مشترک ژنو نیز که بین طرفین مورد توافق قرار گرفته است متعرض اصل حق هسته ای جمهوری اسلامی ایران بر برخورداری کامل از برنامه هسته ای صلح آمیز نشده است. تعهدات جمهوری اسلامی ایران در این برنامه اقدام مشترک مقید به دو قید "زمان" و "داوطلبانه بودن اقدامات" است که این قیود نیز نشانه روشنی است مبنی بر اینکه ایران در مورد حقوق هسته ای غیر قابل سلب خود مصالحه نمی کند. توافق ژنو نه تنها به حق هستهای جمهوری اسلامی ایران خدشه ای وارد نکرده، بلکه مقوم حقوق هستهای ایران از جمله حق غنی سازی نیز هست. توافق جامع هسته ای که در مذاکرات آتی به آن پرداخته خواهد شد، می تواند دستاوردهای هسته ای کشور را تثبیت و در دراز مدت به تامین منافع ملی کشورمان در سایر ابعاد نیز کمک کندمذاکرات بین جمهوری اسـلامی ایـران و گـروه ١+٥ در مـورد موضـوع هسـته ای ایـران مجموعه ای است آمیخته از مسائل حقوقی ، سیاسی و امنیتـی بـین المللـی کـه درک آن بدون در نظر گرفتن همه این ابعاد ممکن نخواهد بود. از منظر حقوقی بین برخورداری از حق و اجرای حق تفاوت وجود دارد. این دو مفهوم الزاما با یکدیگر زاده نمی شـوند. در این مقاله بحث خواهد شد که جمهوری اسلامی ایران حقوق هسـته ای خـود را بـا گـروه ١+٥ به مذاکره نگذاشته است . این مذاکرات برای نیل به یـک توافـق بـا محـدوده زمـانی مشخص و صرفا در مورد چگونگی اجرای حق هسته ای جمهوری اسلامی ایران ، با هـدف ایجاد اعتماد بین المللی در رابطه با برنامه صلح آمیز هسـته ای ایـران صـورت مـی گیـرد. ، برنامه اقدام مشترک ژنو نیز که بین طرفین مورد توافق قرار گرفته اسـت متعـرض اصـل ، حق هسته ای جمهوری اسلامی ایران بر برخورداری کامل از برنامه هسـته ای صـلح آمیـز نشده است . تعهدات جمهوری اسلامی ایران در این برنامه اقدام مشترک مقید به دو قیـد "زمان " و "داوطلبانه بودن اقدامات " است که این قیود نیز نشانه روشنی است مبنـی بـر اینکه ایران در مورد حقوق هسته ای غیر قابل سلب خود مصالحه نمی کند. توافق ژنـو نـه تنها به حق هسته ای جمهوری اسلامی ایران خدشه ای وارد نکـرده ، بلکـه مقـوم حقـوق هسته ای ایران از جمله حق غنی سازی نیزهست . توافق جامع هسته ای که در مـذاکرات آتی به آن پرداخته خواهد شد، می تواند دستاوردهای هسته ای کشور را تثبیـت و در دراز مدت به تامین منافع ملی کشورمان در سایر ابعاد نیز کمک کند
خلاصه ماشینی:
"در نتیجـه در موضوع هسته ای ایران باید گفت که طبق معاهده عدم اشاعه ، جمهوری اسلامی ایـران و اعضای گروه ١+٥ درباره بهره برداری و فعالیتهای صلح آمیز مرتبط با این بهره برداری ، دارای حقوق برابر هستند و همانطور کـه گفتـه شـد ایـن حقـوق شـامل کلیـه حقـوق و فعالیتهای مرتبط با حق هسته ای ، تا جائی که انحرافی در آن برای تولید سلاح هسـته ای یا ابزار انفجاری هسته ای برای مقاصد نظامی 2 صورت نگرفته است ، از جمله غنـی سـازی اورانیوم ، است .
لذا می توان گفـت کـه گرچه حق هسته ای یک حق غیر قابل سلب محسوب می شود ولی تفسیرها ورویـه هـای شورا در باره صلاحیت شورای امنیت در حفظ و اعاده صلح و امنیت بین المللی بر اسـاس قطعنامه های فصل هفتم منشور می تواند به عنوان استثنا عمل کند و در چنین مواردی این خطر وجود دارد که شورا اولویت را به زعم خود به صلح دهد و در نتیجه به اصل حق کشورها متعرض شود.
در رابطه با ممنوعیت استفاده یا تهدید به استفاده از سلاحهای هسته ای ، در بررسی ماده ٦ ان پی تی که طبق آن دول عضو معاهده متعهد شده انـد خلـع سـلاح هسـته ای را در سطح جهانی محقق سازند، بیان می دارد "اثر حقوقی این تعهد فراتـر از تعهـد سـاده بـه یک اقدام است و تعهدی است برای نیل به یک نتیجه مشخص (خلع سـلاح هسـته ای در تمام ابعاد) با در پیش گرفتن رویه عملی خاص یعنی تعقیب مذاکرات در این زمینه "."