چکیده:
مقدمه : ایلئوس یک پیامد شایع و غیر قابل پیشگیری در جراحیهای شکمی است که علاوه بر تاخیر در بهبود بیماران پس از جراحی، هزینه سیستم های مراقبت سلامت را به میزان قابل توجهی افزایش میدهد. علیرغم مطالعات مختلف در سراسر دنیا هنوز پاتوفیزیولوژی دقیق و نیز درمان موثر در این زمینه ناشناخته است . این مطالعه با هدف بررسی علل و درمان ایلئوس پس از جراحی از دیدگاه طب سنتی و مقایسه آن با طب نوین انجام گرفته است .
روش : در این مطالعه مروری به بررسی متون در حوزه طب سنتی پرداخته شد.
جامعه پژوهش محتوای امهات کتب طب سنتی ایران بوده و نمونه گیری به صورت هدفمند بر اساس میزان وابستگی و ارتباط به مضامین تحت مطالعه با استفاده از نرم افزار نور انجام گردید. جستجوی جامعی دربرگیرنده واژگان کلیدی «ایلاوس »، «قولنج »،
«سوء مزاج »، «امعاء»، «کولون » و «حفظ الصحه » در منابع طب سنتی به عمل آمد.
همچنین جستجو در منابع طب نوین در بانک های اطلاعاتی Ovid ،Sience Direct و
PubMed با واژگان کلیدی bowel function ،surgery ،bowel movement و -post operative ileus به صورت جستجوی منفرد و ترکیبی انجام گردید. داده ها پس از یادداشت برداری به طور دقیق تحت تجزیه و تحلیل محتوایی قرار گرفتند.
یافته ها: ایلئوس نوعی کولیک ناشی از انسداد غیر مکانیکی دستگاه گوارش است
که به دلیل از بین رفتن موقتی پریستالتیسم روده ای بعد جراحیهای شکمی روی میدهد.
این عارضه منجر به عوارض متعددی بعد از جراحی و افزایش طول بستری بیمار میگردد. ایلئوس در کتب طب سنتی با عنوان ایلاوس آمده و حکیمان طب سنتی آن را نوعی قولنج شدید دانسته و اسباب و درمان آن را مشابه قولنج ذکر کرده اند. از جمله سبب های ایلئوس در متون طب سنتی سوء مزاج سرد روده هاست که باعث تجمد آن یا تولید ریاح و درد میگردد. همچنین از جمله سایر اسباب آن داروهای سست کننده و بیحس کننده است که باعث بطلان حس روده شده و لذا قوه دافعه از آن سلب میشود و در نتیجه مواد محتبسه در روده دفع نمیشوند.
بحث و نتیجه گیری: با بررسی متون طب نوین و طب سنتی به نظر میرسد ایلاوس طب سنتی تطابق کامل با ایلئوس بعد از جراحی نداشته و نیاز به نظریه پردازی در این زمینه وجود دارد. به نظر میرسد با توجه به شرایط حین جراحی، مانند بازشدن شکم و بیحسی موضعی یا بیهوشی عمومی که موجب سردی و بیحسی بدن میگردد، در طی جراحی سوء مزاج سرد امعا ایجاد میشود که تجمد روده ها یا تولید ریاح را به
دنبال دارد. بنابراین استفاده از داروهایی که موجب تسخین دستگاه گوارش و تحلیل ریاح شود میتواند در این زمینه موثر باشد.
خلاصه ماشینی:
"بررسی فیزیوپاتولوژی و درمان ایلئوس پس از جراحی از دیدگاه طب سنتی ایران و مقایسه با شواهد طب نوین : یک مطالعه مروری فرشته قراط *١ ابراهیم خادم ٢ محبوبه شیرازی ٣ روجا رحیمی ٤ سودابه بیوس ٥ عالمه خادمی ٦ 1 چکیده مقدمه : ایلئوس یک پیامد شایع و غیر قابل پیشگیری در جراحیهای شکمی است که علاوه بر تأخیر در بهبود بیماران پس از جراحی، هزینه سیستم های مراقبت سلامت را به میزان قابل توجهی افزایش میدهد.
در همین راستا با بررسی متون طب سنتی و علل مختلفی که در ایجاد قولنج یا ایلئوس مطرح شده است ، به نظر میرسد احتمالا یکی از مهم ترین عوامل دخیل در این عارضه سوء مزاج بارد روده ناشی از بازشدن شکم حین جراحی میباشد که باعث تجمد روده یا تولید ریاح و به دنبال آن سده ناشی از قولنج میگردد (٣٠).
با جمع بندی مطالب فوق به نظر میرسد ایلئوس پس از جراحی احتمالا نوعی قولنج محسوب میگردد که به دلیل سوء مزاج سرد امعا منجر به سده امعا میگردد و استفاده از داروهای مسخن امعا و محلل رطوبات و ریاح به صورت موضعی احتمالا میتواند در این زمینه مؤثر باشد.
A thorough search with the key words "Ilavoos", "colic", "Sooemezaj", "Amaa", "colon" and "hefzossehe" was conducted in search of the text of traditional medicine, also in databases of classical medicine such as Pub med, Science Direct, Ovid by keywords "post-operative ileus", "bowel movement", "surgery" and "bowel function", single and combined."