خلاصه ماشینی:
"در پاییز و بهار اگر بارش های آسمانی کم میشد، اهالی نگران اما امیدوار دست بـه کـار میشدند و از پشت بام مسجد اعلام میکردند که مـیخواهنـد بـرای طلـب بـاران آش نذری امام حسین علیه السلام درست کنند.
صبح زود بعد از نماز، زنان قودجان با وضو روانه مسجد میشدند و بسم الله گویـان و با ذکر صلوات مقدمات پخت آش را فراهم میکردنـد؛ گروهـی آردهـایی را کـه روز قبل جمع شده بود، خمیر میکردند، گروهی حبوبات را روی آتش میگذاشتند تا بپـزد، چند نفر هم دست به کار شستن و خرد کردن پیازها مـیشـدند تـا پیـاز داغ را درسـت کنند.
/ تصویر ١: مردم و پیشنماز برای خواندن نماز به بیرون آبادی میروند سپس پیشنماز عمامه خود را از سر بر میداشت و عبـای خـود را وارونـه بـر دوش میافکند و همه مردم کـلاه هـای خـود را بـر روی زمـین مـیگذاشـتند و نمـاز را برپـا میداشتند."