چکیده:
زمینه و هدف: تعریف جنایت تجاوز در اساسنامه دیوان کیفری بین المللی نقطه عطفی در ایجاد مسئولیت کیفری برای متجاوزان می باشد. به منظور اعمال صلاحیت دیوان نسبت به جنایت تجاوز، نخستین بار در بازنگری اساسنامه دیوان، بین عمل تجاوزکارانه و جنایت تجاوزکارانه تفکیک انجام شد. لذا تعقیب قانونی برای محاکمه رهبران سیاسی و نظامی یک دولت مسبوق به وقوع عمل تجاوزکارانه ناقض منشور یا به عبارت دیگر ناقض صلح بین المللی شد. روش تحقیق: پژوهش حاضر با استفاده از اسناد و منابع کتابخانه ای و با روش توصیفی-تحلیلی صورت پذیرفته است. یافته ها: مطابق بند الف ماده 25 اساسنامه دیوان کیفری بین المللی ، دیوان تنها نسبت به جرایم اشخاص حقیقی می تواند اعمال صلاحیت نماید. بدین سان مسئولیت کیفری عمل تجاوزکارانه که یک اقدام بین المللی توسط دولت است، برعهده سران سیاسی و نظامی حکومت (اشخاص حقیقی) قرار داده شد. نتیجه گیری: افراد شرکت کننده در مدیریت یک جنگ تجاوزکارانه که در مدیریت سیاسی و نظامی کشور هم تاثیرگذار هستند برای جنایت تجاوز قابل تعقیب و محاکمه می باشند. مجازات اصلی در اساسنامه دیوان، مجازات حبس می باشد. اما جزای نقدی و ضبط اموال به عنوان مجازات تکمیلی علاوه بر حبس -اعم از دائم و موقت- نسبت به مرتکب تجاوز می تواند اعمال شود