چکیده:
زمینه و هدف شواهد حاکی از آن است که کیفیت زندگی در میان بزرگسالان دارای لکنت، کاهش می یابد. با وجود این که موضوع کیفیت زندگی در تعامل تنگاتنگی با مسائل فرهنگی جامعه است، تاکنون گزارشی از شرایط کیفیت زندگی مرتبط با سلامت افراد دارای لکنت در کشور ایران منتشر نشده است. هدف از این پژوهش بررسی کیفیت زندگی مرتبط با سلامت افراد دارای لکنت درمقایسه با افراد فاقد لکنت در جامعه ی ایران می باشد. روش بررسی در این مطالعه ی توصیفی- تحلیلی، 65 نفر(10 زن و 55 مرد) با میانگین سنی 24/16 سال، درگروه افراد دارای لکنت از میان کلینیک های گفتاردرمانی شهر اصفهان و 65 شهروند (10 زن و 55 مرد) با میانگین سنی 24/21 سال ، در گروه افراد دارای گفتار طبیعی جای گرفتند . این افراد به وسیله ی پرسشنامه SF-36 و به منظور مقایسه ی کیفیت زندگی ، مورد مطالعه قرار گرفتند.در مرحله ی بعد داده های حاصل از این پرسشنامه از طریق آماره های توصیفی و آزمون های آماری chi-square و t مستقل و نیز توسط نرم افزار SPSS نسخه ی 16 مورد تحلیل قرار گرفت . یافته ها میانگین و انحراف معیار نمره ی سلامت جسمی، سلامت ذهنی و کیفیت زندگی در افراد دارای لکنت به ترتیب72/4 (2/4±)، 60/5 (2/5±) ، 66/3 (2/3±) ، و در افراد فاقد لکنت به ترتیب 79 (1/7±) ،67/5 (2/2±) ، 73/2 (1/6±) می باشد . مقایسه های آماری نشان داد که میانگین نمره ی سلامت جسمی ، سلامت ذهنی و کیفیت زندگی در افراد دارای لکنت به بطور معناداری پایین تر می باشد. نتیجه گیری لکنت بر روی کیفیت زندگی افراد تاثیر منفی دارد. لذا می بایست در اجرای برنامه های درمانی و اندازه گیری نتایج درمان لکنت به موضوع کیفیت زندگی توجه بیشتری نشان داد.
خلاصه ماشینی:
معیار ورود افراد به گروه ها و در در کوچکی از بزرگسالان دارای لکنت را با استفاده از اندازه گیری های ابتلا به لکنت بنا بر تشخیص آسیب شناس گفتار و زبان بعد چندبعدی از قبیل شغل ، عزت نفس ، تأهل ، وضعیت خانوادگی ، از یک مصاحبه کوتاه ، ارزیابی شخص از خود به عنوان فردی عاطفی و عملکرد اجتماعی مورد بررسی قرار دادند.
همان طور که از جداول ١، ٢ و ٣ برمی آید، مقایسه کیفیت زندگی آن طور که در این مطالعه مورد بررسی قرار گرفته اطلاعات دموگرافیک با استفاده از آزمون کای اسکوئر نشان داد دو است ، سازه ای چند بعدی است که جنبه های بسیاری از تجربه ی گروه شرکت کننده از لحاظ جنسیت ، سطح تحصیلات و سن تفاوت گوینده از اختلال لکنت را دربرمی گیرد.
با وجود اهمیت مسئله ، هنوز کیفیت ذهنی تفاوت معنی داری وجود دارد و میانگین نمره ی سلامت زندگی به عنوان یک ارزیابی معمول در سنجش نتایج درمان ، به ویژه ذهنی در افراد دارای لکنت ، پایین تر از افراد فاقد لکنت می باشد.
لذا یکی از اهداف این مطالعه براملت و همکاران (٢٠٠٦) نیز نشان دادند که بین میانگین بررسی تاثیر لکنت بر کیفیت زندگی مبتلایان می باشد نمره ی سلامت ذهنی در دو گروه دارای لکنت و فاقد لکنت همان طورکه درجدول شماره ی ٤ آمده است ، بین دوگروه دارای تفاوت معناداری وجود دارد (١٥).
اگرچه هم چنین داده های ذکر شده در جدول ٤ نشان دهنده این است در تحقیق حاضر تفاوت کیفیت زندگی در افراد دارای لکنت و 5.