چکیده:
امروزه شهر ها از دو نماد جغرافیایی( محیط طبیعی،اجتماعی و اقتصادی ) و مصنوعی( محیط انسان ساخت، معماری ) بهره می برند. جوامع انسانی بطور مستمر این دو نماد را تغییر شکل داده و محیط زیست شهری را دگرگون می سازند. در این فرآیند بوستان ها تبدیل به ساختمان های آسمان خراش و شهرک های مسکونی شده ومصالح ساختمانی جایگزین سیمای سبز ساختمانی شهرهامی شوند. ساکنین شهرهای امروزی گاهی که به درون خود می نگرند، با احساس خلاء عمیق از دستیابی به طبیعت ، خود را به دور از آسایش و آرامش واقعی می یابند. در مقابله با این معضل بشر از گذشته های دور به ایجاد بام های سبز به عنوان راه حلی مناسب برای آشتی مجدد با طبیعت و تغییر چشم انداز شهری روی آورده است. در واقع بام سبز استفاده از فضا های بایر و بی روح سکونت گاههای شهری در جهت ایجاد لکه های سبز می باشد. این امر علاوه بر زیبایی شناختی شهر موجب کاهش آلودگی هوا و تلطیف آن و کاهش کنتراست حرارتی شده و از منظر پدافند غیر عامل، فضای سبز بخصوص استفاده از آن در بام ها، باعث استتار و اختفاء ابنیه شده و تشخیص آنها را در باند مادون قرمز حرارتی کم می نماید. در این تحقیق از روش « توصیفی و تحلیلی» استفاده شده است، جهت گردآوری اطلاعات از مطالعات کتابخانه ای و اینترنتی و از روشهای میدانی مثل پرسشنامه ، مصاحبه و مشاهده کمک گرفته شده است، از نتایج کاربردی ، ملاحظات پدافند غیر عامل در استفاده از فضاهای سبز شهر، امکان استفاده از عناصر گیاهی درطرح های استتار، اختفاء و فریب است. دستیابی به این نتایج موجب کاهش آسیب پذیری و افزایش پایداری شهر در راستای اهداف چند منظوره پدافند غیرعامل می شود.
خلاصه ماشینی:
com- نویسنده مسئول 2- عضو هیأت علمی دانشگاه جامع امام حسین(ع) 2- کارشناس ارشد طراحی شهری فصلنامه علمی – ترویجی پدافند غیرعامل سال ششم، شماره 1 ،بهار 1394، (پیاپی 21): صص 78-69 - مقدمه گسترش فیزیکی شهرها منجر به از بین رفتن محیطهای طبیعی پیرامونی و زمینهای مزروعی شده است.
از آنجایی که پوشش گیاهی و به تبع آن، بامهای سبز ساختمانها بهخصوص مراکز، ابنیهها و ساختمانهای اداری و نظامی مهم و حساس از نظر کارایی، امکان تلفیق با سایر طرحها را داشته و نتایج کاربردی متعددی را ارائه مینماید، یکی از مهمترین ابزارهای طراحی محسوب میشودرعایت مفاهیم پدافند غیرعامل و استفاده بهینه از عوامل طبیعی، بهویژه پوشش بامهای سبز در مراکز حیاتی و حساس شهر و به طور کلی در پیکره شهر، موجب افزایش پایداری و کاهش آسیبپذیری در برابر انواع تهدیدها اعم از طبیعی و انسان ساخت میشود [1].
اﯾﺠﺎد ﺑﺎم ﺳﺒﺰ ﻃﯽ دﻫﻪﻫﺎی اﺧﯿﺮ ﺑﻪﺻﻮرت ﭘﺮاﮐﻨﺪه، ﺑﺮ ﺣﺴﺐ ﺳﻠﯿﻘﻪ ﻣﻌﻤﺎر ﯾﺎ ﮐﺎرﻓﺮﻣﺎ در ﻣﻌﻤﺎری ﻣﻌﺎﺻﺮ اﯾﺮان روﯾﺖ ﻣﯽ ﺷﻮد؛ اﻣﺎ بهدلیل ﻓﻘﺪان آﺋﯿﻦﻧﺎﻣﻪ و ﻣﺤﺮکﻫﺎ و ﻣﺸﻮقﻫﺎی دوﻟﺘﯽ در اﯾﻦ زﻣﯿﻨﻪ، ﺗﺎﮐﻨﻮن اﯾﻦ اﻣﺮ ﺑﻪﺻﻮرت ﺑﺮﻧﺎﻣﻪرﯾﺰی ﮔﺴﺘﺮده و ﻣﺪونﺷﺪه ﻣﺤﻘﻖ ﻧﺸﺪه اﺳﺖ [11] برخی از گیاهان مورد استفاده در بامهای سبز عبارت است از: شبدر، پیچ اناری، شمشاد، پاپیتال، شب بو، رازک، پیچ امین الدوله و انگور [24].
با توجه به اینکه ایجاد و احداث عرصههای فضای سبز در شهرها بهعلت کمبود زمین و قیمت بالای آن، بسیار هزینهبر و گران است و اکثر زمینها توسط ساختمانها و خیابانها اشغال شده است، با تبدیل بام ساختمان به باغ میتوان طبیعت تسخیرشده توسط شهرها را به آن باز گرداند.