چکیده:
هدف اصلی پژوهش حاضر، بررسی رابطهی بین شوخطبعی و اختلالات روانی دانشآموزان دورهی پیشدانشگاهی شهر اصفهان بود. جامعهی آماری شامل کلیهی دانشآموزان دورهی پیشدانشگاهی شهر اصفهان در سـال تحصیلی 1386-1385 بودنـد کـه با روش نمـونهگـیری تصادفی خوشـهای چند مرحلـهای 214 دانشآمـوز (105 دختـر و 109 پسر) بـه عنـوان نمونـهی آمـاری انتخاب شـدند. در مـورد آنها پرسشنامهی شوخطبعـی (SHQ) و نـسخـهی تجدیـدنـظـر شـدهی90 نشانهای (SCL-90-R) اجرا شد. نتایج ضریب همبستگـی پیرسون نشان داد که بین کل شوخطبعی با شاخص کلی علایم روانی و ابعاد شکایات جسمانی، وسواس - اجبار، حساسیـت بین فردی، افسردگی، اضطراب، فوبیا، افکار پارانوئیدی، روانپریشیگرایی و سؤالات اضافی رابطهی معنیدار منفی وجود دارد، اما بین کـل شوخطبعی با بعد خصومت رابـطهی مـعنیداری مشاهده نـشد. عـلاوه براین، مقایسهی میانگینها نشان داد که بین دانشآموزان دختر و پسر از لحاظ میزان کل شوخطبعـی، شاخص کلـی علایم روانی و ابعاد وسواس-اجبار، حساسیت بین فردی، خصومت، افکار پارانوئیـدی و روانپریـشیگرایی تفاوت معنیداری وجود نداشت، اما از لحاظ ابعاد شکایات جسمانی، افسردگی، اضطراب، فوبیا و سؤالات اضافی تفاوت میان آنها معنی دار بود.
The main purpose of the present study was to examine the relationship between sense of humor and mental disorders in Pre-University students in Isfahan. The statistical population comprises all the Pre-University students’ Isfahan in the academic year 2006-2007. 214 students (105 girls and 109 boys) were selected as the sample group using randomized cluster sampling. The Sense of Humor Questionnaire (SHQ) and Symptom Checklist-90-Revised (SCL-90-R) were administered. The results of Pearson’s correlation coefficient showed that there is a meaningful and negative relation between the global of sense of humor with rate of global severity index and dimensions of somatization, obsessive-compulsive, interpersonal sensitivity, depression, anxiety, phobic, paranoid ideation, psychoticism and additional Items but there is not a meaningful relation between the global of sense of humor and hostility dimension. Also, comparison of the means showed that girls and boys were not significantly different in the global of sense of humor, rate of global severity index and obsessive-compulsive, interpersonal sensitivity, hostility, paranoid ideation and psychoticism dimensions but, they were significantly different in the somatization, depression, anxiety, phobic and additional Items.
خلاصه ماشینی:
"عـلاوه براین ، مقایسه ی میانگین ها نشان داد که بین دانش آموزان دختر و پسر از لحاظ میزان کل شوخ طبعـی ، شاخص کلـی علایم روانی و ابعاد وسواس ‐اجبار، حساسیت بین فردی ، خصومت ، افکار پارانوئیـدی و روان پریـشی گرایی تفاوت معنی داری وجود نداشت ، اما از لحاظ ابعاد شکایات جسمانی ، افسردگی ، اضطراب ، فوبیا و سؤالات اضافی تفاوت میان آنها معنی دار بود.
در همیـن رابطـه تحقیقات متعددی حاکی از ایـن است که شوخ طبعی با حالات هیجانی مثبت مانند امیدواری (اسنیدر۲، ۱۹۹۴)، عزت نفس (تورسون ۳و همکاران ، ۱۹۹۷؛ آبرامویتـز۴، ۲۰۰۰)، خوش بینـی (کورتکـو۵و هانا۶، ۱۹۹۴؛ تورسون و همکاران ، ۱۹۹۷) و شادی و شادکامی رابطه ی مثبت و با حالات هیجانی منفی مانند استرس (کارول۷و اشمیت ۱۹۹۲۸)، افسردگی (تورسون و پاول۹، ۱۹۹۴؛ تورسون و همکاران ، ۱۹۹۷؛ فریهیت ۱۰و همکاران ، ۱۹۹۸؛ آلباچر۱۱و همکاران ، ۱۹۹۸، دنیر۱۲و مک کوناتا ، ۱۳ ۱۹۹۳)، نگرانی (کلی ۱۴، ۲۰۰۲) ، ناامیدی (فریهیت و همکاران ، ۱۹۹۸)، وسواس ‐اجبار 1- Sense of humor 2- Snyder 3- Thorson 4- Abramovitz 5- Korotkov 6- Hannah 7- Carroll 8- Shmidt 9- Powell 10- Freiheit 11- Albucher 12- Deaner 13- McConatha 14- Kelly 48 (آلباچر و همکاران ، ۱۹۹۸)، خشم (پریروست ۱ ۲، ۱۹۷۷)، ترس مرضی (ونتیس ۳ و بریور و همکاران ، ۲۰۰۱) و اضـطراب (ابل ۴، ۲۰۰۲) رابطه ای منفـی دارد."