چکیده:
در این نوشتار ،اشعار ناسیونالیستی دو شاعر عصر مشروطه ،ملک الشعرای بهار و میرزاده ی عشقی ،از حیث زبان و شیوه ی بیان ،به صورت تطبیقی بررسی و تحلیل می گردد. پس از ذکر مقدماتی پیرامون معرفی پدیده ی ناسیونالیسم و چگونگی ترویج آن در ایران،شرح حال مختصری از زندگی و فعالیت های سیاسی دو شاعر نامبرده ذکر گردیده ،آن گاه اشعار ناسیونالیستی آن ها از جهت «لحن»،«عاطفه و احساس»،«باستان گرایی»،«کاربرد عناصر فرهنگ عامه»،«زبان بلاغی»،«زبان شعری» و...با ذکر مهمترین شواهد شعری به دست آمده ،به شیوه ی توصیفی –تحلیلی مورد بحث قرار می گیرد.
In this article، the nationalist poems of two well-known poets of Iranian Constitution Revolution era namely Malekoshoara Bahar and Mirzade Eshghi are exmained and analyzed comparatively. After introducing nationalism as a phenomen and its spreading in Iran، brief biographies of these poets have been mentioned. Then their nationalist poems have been discussed in discrptive-analytical method by mentioning the most important poetic evidence in terms of tone، emotion، ancient-oriented nationalism، elements of folklore، rhetorical language، poetic language and so on.