چکیده:
تبلیغ (پیامرسانی) از وظایف مهم پیامبران بزرگ الهی و رسالتی مهـم اسـت . خـاتم پیامبران دارای روشهای کاربردی و اصول عملی تاثیرگذار در تبلیـغ رسـالت خویش بودهاند که از جمله آنها، آغاز کـردن تبلیـغ از خویشـاوندان پیرامـون خـود، پایبندی به اصول و برنامه ریزی، نیک خویی و پرهیز از تندی و ...، اسـت ؛ همچنـین ویژگیهای رفتاری و عملی برجسته ایشـان، ماننـد آراسـتگی و پـاکیزگی ظـاهری، تهجد و نیایش در شب ، تلاوت قرآن و ...، تاثیر بسزایی در ابلاغ رسالت ایشان کـه همان تبلیغ است داشـته اسـت ؛ ازایـن رو مبلـغ ضـمن برخـورداری از ویژگیهـای خاص، بهتر است روشهایی را که پیـامبر بـه کار بسـتند، مـدنظر قـرار داده و پیامرسانی خود را بر اساس برنامه های عملی حضرت انجام دهند. این مقاله با استناد به روش کتابخانه ای، ضمن بیان ویژگیهـای مبلـغ خـوب، بـه بررسـی روشهـای مختلف تبلیغ در سیره نبوی پرداخته تا راهکارهای تبلیغی مـوثرتری در پـیش روی مبلغان و مسئولین امر تبلیغ قرار دهد.
خلاصه ماشینی:
"روش ایجابی و سلبی از جمله نکات مهم دیگری که در سیرة نبوی میتواند برای دیگـران الگـو و مـورد استفاده و اقتباس باشد، شیوه ارشاد، کیفیت اجرا و عملی کردن تبلیغ است ؛ در مرحلـه نخست تبلیغ باید ایجابی باشد و با زبان انجام داد و از روشهای ایجابی سود جسـت ؛ در غیر این صورت میتوان از روش سلبی مانند کنارهگیری از معاشرت و سخن گفـتن با آنان استفاده کرد؛ وقتی روشهای ایجابی، نرمخویی و همه روشهای فوق که بیشـتر لسانی و عمده آنها ایجابی هستند، پاسخ نداد، روش سلبی را بایـد بـه اجـرا گذاشـت ؛ استفاده از روش سلبی در سیره نبوی به خوبی نمایان است ؛ خداوند دستور میدهد کـه پیامبر و مؤمنان از کافران کنارهگیری و دوری کنند (مزمـل ، ١٠؛ صـافات، ١٧٤؛ حجـر، ٩٤؛ انعـام، ١٠٦؛ اعـراف، ١٩٩؛ فـیض کاشـانی، ١٤١٨، ١، ٣٣٨) و در تشـکیل جامعـه اسلامی، کفار را از خود نداننـد و دیـن و بـاور مشـرکین را بـا دیـن خـود و رفتـار و هنجارهای آنان را با اعمال درست مساوی ندانسته و آنان را به عنوان دوست تلقی نکنند (آلعمران، ٢٨؛ نساء، ١٤٤)؛ افزون بر این در این باب به آیات سورهی کافرون و آیـات دیگر میتوان استنباط کرد، «قل یا ایها الکافرون ..."