چکیده:
از صفاتی که خداوند، پیامبر گرامی اسلام ص را در قرآن به آن متصف نموده «رحمهللعالمین » است . دست یابی به مفهوم این صفت از بررسی معنـای لفظـی و کاربردهـای قرآنـی آن میسـر میشود. گستره مفهومی رحمهللعالمین در پیوستگی این مفهوم با جامعه و عـالم وجـود معنـی پیدا میکند و در سیره نبوی در دو ساحت سـیره فـردی و اجتمـاعی مـیتـوان ایـن مفهـوم را پیجویی کرد. بازخوردهای سیره رحمانی پیامبر رحمت ص در هم افزایی دین و رحمت و توسعه فرهنگ رحیمانه دیده شده است . رهآورد این بررسی با بهرهگیـری از روش تحلیلـی- تـاریخی، رسیدن به سبک زندگی رحیمانه است و تلاش شـده راهکارهـای تحقـق و گسـترش فرهنـگ رحمت و سبک زندگی رحیمانه در زمینه های معرفتی، اعتقادی و رفتاری معرفی گردد.
خلاصه ماشینی:
"و مـا مشـاهده میکنیم که مخالفان اسلام و ایمان همیشه بر مذهب باطل خود بوده و اسـتقامت دارنـد و هـیچ میلی به بازگشت به دین ندارند، و نیز ارباب اسلام که أهل فسادند در عقیده با هم اختلاف داشته و همدیگر را لعن میکنند، در این اوضاع دیگر چه جایی برای رحمت عامه و مشتمل بر همگـان میماند؟ حضرت امیرع چنین پاسخ فرمودند: آیه ای کـه خطـاب بـه پیغمبـرص مـیفرمایـد: و مـا أرسلناک إلا رحمۀ للعالمین ، تو خود نیک میدانی که مخالفان ایمان و مانندشان از کـافران تـا این اندازه بر کفر خود باقی ماندهاند، و اگر پیغمبر موجب رحمت بر ایشان بود همه هدایت شده و ١.
و بیشک خداوند از نبی ما و اوصیای حجج او در زمین همـان صـبری کـه انبیـای پـیش از ایشان طاقت نیاورده بودند را دریافته بود، به همین جهت آن حضرت ص را مبعوث به تعـریض و کنایه فرمود نه تصریح و آشکار، و آن حضرت پیوسـته اثبـات حجـت بـر امـت از روی تعـریض میگردانید نه تصریح ، چنان که به قول مبارک خود در حق وصی خویش فرمـود: «هـر کـه مـن مولای اویم پس این فرد مولای اوست »، و نیز: «او در نزد من منزلت هارون نسبت به موسـی را 1 داراست جز این که پس از من پیامبری نیست » آنچه که میتوان از این حدیث برداشت کرد این است که ؛ پیـامبر گرامـی اسـلامص بـرای غیرمسلمانان هم زمنیه هدایت را فراهم کرده و هم در مقابل مخالفت ها و دشمنیهای ایشـان از خداوند مهلت و عدم نزول بلا و عذاب را خواسته اسـت ."