چکیده:
امروز تامین امنیت یکی از موضوعات مهم در عرصه روابط بینالملل به شمار میآید. بنابراین، سازمانهای امنیتی و قرار گرفتن در ساختار این سازمانها اهمیتی بسیار یافته است. ناتو سازمانی امنیتی ـ سیاسی است که پس از جنگ جهانی دوم به منظور تامین امنیت کشورهای حوزه غرب در برابر تهدیدهای ناشی از جبهه شوروی شکل گرفت. ایجاد ناتو در سال 1949 معلول تحول ساختار نظام بینالملل از نظامی چندقطبی به نظامی دوقطبی بود. 11 سپتامبر به عنوان نقطه عطفی در روابط فراآتلانتیکی پس از جنگ سرد زمینه حضور ناتو را در خارج از قلمرو سنتی آن ایجاد کرد. تغییر حوزه فعالیتهای این سازمان و تعریف خاورمیانه به عنوان کانون بیثباتی در سالهای بعد و معرفی تهدیدهای جدید که براساس تحلیل این سازمان، عمدتا از منطقهای ناشی میشود که اکثریت آن را کشورهای اسلامی تشکیل میدهند، سیاستگذاران ناتو را به این جمعبندی رسانده است که ناگزیر از تعریف نوعی تعامل و سازوکارهای مشخص برای حضور در منطقهاند و باید مدیریت محیط امنیتی خاورمیانه، مدیترانه و خلیج فارس را مورد کنترل قرار دهند.
خلاصه ماشینی:
"در کنار این سازوکارها، حضور نیروهای ناتو در افغانستان و عراق با هدف مبارزه با تروریسم و نیز ایجاد حلقههای امنیتی ـ نظامی در اطراف ایران نشاندهنده توجه روزافزون ناتو به کشورهای اسلامی و نقش این مناطق در مباحث امنیتی حوزه سازمان پیمان آتلانتیک شمالی است.
» 2 با مروری بر آنچه برخی مقامات کشورهای منطقه در ارتباط با لزوم همکاری کشورهای حاشیه خلیج فارس با ناتو بیان کردهاند، به نظر میرسد به طور کلی نوع برداشت این کشورها از بیثباتی سالهای اخیر در منطقه از جمله چهار جنگ عمده در حوزه خلیج فارس و تحولات افغانستان (از حمله روسها تا حمله امریکا و حضور ناتو)، گسترش تروریسم و اهمیت یافتن بحث تأمین امنیت انرژی و امنیت دریایی و همچنین نقش منطقهای ایران، شرایطی فراهم کرده است که برخی رهبران منطقه خود را نیازمند اتکا به منبع تأمین امنیت ورای منطقه ببینند و در این میان ناتو را Nato.
جیمز جونز با اشاره به اینکه امریکا قصد ندارد به این زودی از افغانستان خارج شود، خاطرنشان کرد کمک کشورهای حاشیه خلیج فارس در قالب کمکهای مالی و نیز اعزام نیرو از سوی این کشورها، چه نیروی نظامی چه نیروی لجستیکی قابل تقدیر خواهد بود.
2. ناتو و مسأله توان موشکی جمهوری اسلامی ایران دولت امریکا به عنوان پرنفوذترین عضو سازمان پیمان آتلانتیک شمالی برای توجیه استقرار سیستم دفاع موشکی خود در شرق اروپا که با مخالفت سرسختانه روسها مواجه شده بود، تهدیدهای موشکی ایران علیه منافع این کشور و متحدان اروپاییاش را همواره برجسته میکرد و مدعی بود بر اساس برآوردهای اطلاعاتی، ایران در سالهای آینده به موشکهای قارهپیما دست خواهد یافت http://www."