چکیده:
برخی فیلسوفان بر این باورند که اصل انتخاب طبیعی اعتمادپذیری فرایندهای باورسازی را تضمین میکند. طبق این دیدگاه، آن دسته از فرایندهای باورسازی که بیشتر باورهای صادق تولید میکنند تا باورهای کاذب، برای تولید مثل و بقای موجود زنده سودمندند و از این رو انتخاب طبیعی آنها را حفظ میکند. استفن استیچ در استدلالی که به «احتیاط بهتر از پشیمانی است» مشهور است این رویکرد را وامیزند. او نشان میدهد که انتخاب طبیعی دلیل کافی برای اعتمادپذیری فرایندهای باورسازی نیست. از سوی دیگر، کریستفر ال. استیفنز با ارائة مدلی، وضعیتهایی را مشخص میکند که در آنها انتخاب طبیعی از باورهای صادق حمایت میکند. او معتقد است که این مدل استدلال استیچ را محدود میکند. در این نوشتار نشان میدهیم که مدل استیفنز نمیتواند استدلال «احتیاط بهتر از پشیمانی است» را محدود کند و اساسا تأثیری در مناقشة میان موافقان و مخالفان تبیین مبتنی بر نظریة تطور برای اعتمادپذیری فرایندهای باورسازی ندارد.
خلاصه ماشینی:
"هم چنین ، اگر مدعای استدلال آن باشد که در اغلب موارد باورهای کاذب برای تولید مثل یا بقای موجود زنده سودمندند، در صورت نشان دادن بالا بودن فراوانی وضعیت ـ گزاره های سیستمی می توان آن را تضعیف کرد، اما استدلال «احتیاط بهتر از پشیمانی است » در بنیاد هدف دیگری دارد.
استیفنز با مدل احتمالاتی خود نشان داده است که در مواجهة موجود زنده با دسته ای از وضعیت ها (وضعیت ـ گزاره های سیستمی ) انتخاب طبیعی چگونه از فرایندهای باورسازی اعتمادپذیر حمایت می کند؛ اما صرف این دستاورد نتیجه نمی دهد که در پیش گرفتن راه برد استنتاجی محتاطانه در وضعیت های یادشده نمی تواند از پشتوانة انتخاب طبیعی برخوردار باشد.
مدل استیفنز زمانی می تواند پشتیبان دیدگاه موافقان تبیین تطوری از اعتمادپذیری فرایندهای باورسازی باشد که بتوان نشان داد که اولا: بیش تر باورها (مدعای گروه اول ) یا بیش تر باورهایی که نتیجة نوع خاصی فرایند باورسازی هستند (مدعای گروه دوم ) در مواجهه با وضعیت ـ گزاره های سیستمی شکل می گیرند و ثانیا: چنین وضعیت هایی در دامنة استدلال «احتیاط بهتر از پشیمانی است » قرار نمی گیرند.
هم چنین ، مدل استیفنز در صورتی می تواند دیدگاه موافقان تبیین تطوری از اعتمادپذیری فرایندهای باورسازی را تقویت کند که بتوان نشان داد که اولا بیش تر باورها یا بیش تر باورهایی که نتیجة نوع خاصی فرایند باورسازی هستند، در مواجهه با وضعیت ـ گزاره های سیستمی شکل می گیرند و ثان چنین وضعیت هایی در دامنة استدلال «احتیاط بهتر از پشیمانی است » قرار نمی گیرند."