چکیده:
در این مقاله سعی شده تا توابع فاصلهای هذلولی پارامتری را که به تازگی توسعهیافتهاند؛ جهت تجزیه و تحلیل کارایی زیستمحیطی و انرژی30 استان ایران برای سالهای 1390-1385 بر اساس دادههای تابلویی به کار گرفته شوند؛ تا رشد بهرهوری زیستمحیطی کل عوامل تولید را از طریق دو مؤلفه قابلاندازهگیری، «تغییر در فناوری و تغییر در کارایی فنی زیستمحیطی» بر اساس توابع فاصلهای هذلولی تخمین زده شده محاسبه نماید. نتایج در این دوره زمانی نشان میدهند؛ بهرهوری زیستمحیطی کل عوامل تولید بهطور متوسط 47/8 درصد کاهشیافته و این موضوع به علت کاهش شدید در کارایی فنی زیستمحیطی و همچنین افزایش انتشار آلاینده 2CO است. با افزایش انتشار 2CO، تغییرات بهرهوری زیستمحیطی عوامل تولید کوچکتر از تغییرات بهرهوری کل عوامل شده و بدین معناست که محیطزیست به جای بهبود با پدیده تخریب در طی دوره زمانی مذکور مواجه شده است.در این مقاله سعی شده تا توابع فاصلهای هذلولی پارامتری را که به تازگی توسعهیافتهاند؛ جهت تجزیه و تحلیل کارایی زیستمحیطی و انرژی 30 استان ایران برای سالهای 1390-1385 بر اساس دادههای تابلویی به کار گرفته شوند؛ تا رشد بهرهوری زیستمحیطی کل عوامل تولید را از طریق دو مؤلفه قابلاندازهگیری، «تغییر در فناوری و تغییر در کارایی فنی زیستمحیطی» بر اساس توابع فاصلهای هذلولی تخمین زده شده محاسبه نماید. نتایج در این دوره زمانی نشان میدهند؛ بهرهوری زیستمحیطی کل عوامل تولید بهطور متوسط 47/8 درصد کاهشیافته و این موضوع به علت کاهش شدید در کارایی فنی زیستمحیطی و همچنین افزایش انتشار آلاینده 2 CO است. با افزایش انتشار 2CO، تغییرات بهرهوری زیستمحیطی عوامل تولید کوچکتر از تغییرات بهرهوری کل عوامل شده و بدین معناست که محیطزیست به جای بهبود با پدیده تخریب در طی دوره زمانی مذکور مواجه شده است.
This paper extends recently developed parametric hyperbolic distance functions to the analysis of energy and environmental efficiency for a panel data of 30 provinces in Iran from 2006-2011, and then decomposes the growth of environmental total factor productivity into two component measures, namely, environmental technology change and environmental technical efficiency change based on the estimated hyperbolic distance functions. In this period of time, the results show that environmental total factor productivity change has decreased average 8/47 percent, because of high decreases in the environmental technical efficiency and increases emission of CO2. With increases emission of CO2, the environmental total factor productivity change has been smaller than total factor productivity change and means that in this period of time, the environment is faced with the phenomenon of destruction rather than improving.
خلاصه ماشینی:
با پیروی از اورآ 1 (2002) برای در نظر گرفتن تغییرات در تابع فاصلهای (8) از یک دوره به دوره بعد برای هر استان i، اتحاد به شکل زیر نوشته میشود: (16) ln D it+1 − ln D it = 1 2 ∂ ln D it+1 ∂ ln GDP it+1 + ∂ ln D it ∂ ln GDP it ln GDP it+1 GDP it + 1 2 x=k,L,E ∂ ln D it+1 ∂ ln x it+1 + ∂ ln D it ∂ ln x it ln x it+1 x it + 1 2 ∂ ln D it+1 ∂ ln CO 2,it+1 + ∂ ln D it ∂ ln CO 2,it ln CO 2,it+1 CO 2,it + 1 2 ∂ ln D t+1 ∂t + ∂ ln D t ∂t , i=1,2,…,N , t=1,2,…,T با فاکتور گرفتن از یک منفی در عبارت دوم و سوم، تغییرات بهرهوری زیستمحیطی عوامل تولید ( 2 ETFPC) از دوره t تا 1+ t به شکل زیر بیان میگردد: (17) ETFPC= 1 2 ∂ ln D it+1 ∂ ln GDP it+1 + ∂ ln D it ∂ ln GDP it ln GDP it+1 GDP it − 1 2 x=k,L,E −∂ ln D it+1 ∂ ln x it+1 + −∂ ln D it ∂ ln x it ln x it+1 x it − 1 2 −∂ ln D it+1 ∂ ln CO 2,it+1 + −∂ ln D it ∂ ln CO 2,it ln CO 2,it+1 CO 2,it ETFPC Luis Orea Environmental Total Factor Productivity Change (ETFPC) فوق میتواند به صورت کسر کردن متوسط نرخهای رشد موزون شده نهادهها و انتشار 2CO از GDP در نظر گرفته شود.