چکیده:
راستای مکانیکی اندام تحتانی بهطور کلی بر ثبات مفصل زانوی ورزشکاران اثر دارد. تحقیقات اشاره دارند که پرونیشن مچ پا در شیوع آسیب ACL مؤثر است، ولی مطالعهای در زمینۀ کنترل عصبی -عضلانی ورزشکاران دارای پرونیشن افزایشیافتۀ مچ پا در رابطه با آسیب ACL صورت نگرفته است. ازاینرو هدف از این تحقیق، بررسی برخی عوامل خطرزای عصبی- عضلانی مرتبط با آسیب ACL در افراد دچار ناهنجاری پرونیشن مچ پا بود. پانزده ورزشکار دارای پرونیشن افزایشیافتۀ مچ پا و پانزده ورزشکار سالم بهصورت هدفمند بهعنوان نمونۀ آماری انتخاب شدند. سیگنالهای الکترومیوگرافی با استفاده از الکترود سطحی از چهار عضله (گلوتوس مدیوس، لترال همسترینگ، واستوس لترالیس و سولئوس) ثبت شد. نتایج آزمون MANOVA نشان داد در عضلات گلوتئوس مدیوس (029/0=P) و بایسپس فموریس (001/0P=) در مرحلۀ فیدفورواردی و در عضلۀ گلوتئوس مدیوس (005/0P=) در مرحلۀ فیدبکی، بین دو گروه تفاوت معنادار وجود دارد و در فعالیت فیدفورواردی و فیدبکی عضلات واستوس لترالیس و سولئوس بین دو گروه ارتباط معناداری وجود ندارد (05/.≤P). بنابراین ناهنجاری پرونیشن مچ پا با تغییر عملکرد عصبی - عضلانی عضلات گلوتئوس مدیوس و لترال همسترینگ، میتواند بهعنوان عامل خطرآفرین در بروز آسیبهای ACL دخیل باشد.
خلاصه ماشینی:
بنابراین ناهنجاری پرونیشن مچ پا با تغییر عملکرد عصبی - عضلانی عضلات گلوتئوس مدیوس و لترال همسترینگ ، می تواند به عنوان عامل خطرآفرین در بروز آسیب های ACL دخیل باشد.
ازاین رو هدف از این تحقیق ، مقایسة میزان فعالیت الکترومیوگرافی فیدفورواردی و فیدبکی عضلات گلوتئوس مدیوس ، همسترینگ خارجی ، واستوس لترالیس (پهن خارجی ) و سولئوس ورزشکاران دارای پرونیشن افزایش یافتة مچ پا با ورزشکاران سالم ، حین انجام تکلیف پرش فرود تک پا بود.
کاهش فعالیت و قدرت عضلات همسترینگ به کاهش ثبات زانو و تغییر زوایای زانو و هیپ هنگام اجرای حرکات مختلف منجر می شود که همین عوامل در نهایت فرد را در معرض آسیب لیگامان ACL قرار می دهد (٢٤).
بنابراین با توجه به نتایج این تحقیق ، فعالیت کاهش یافتة همسترینگ خارجی پیش از برخورد پاشنه با زمین در حرکت پرش فرود در افراد دچار ناهنجاری پرونیشن مچ پا، فاکتور پیشگوکنندة مهمی برای آسیب ACL به شمار می رود.
بنابراین ناهنجاری پرونیشن افزایش یافتة مچ پا با تغییر در عملکرد عصبی - عضلانی عضلات گلوتئوس مدیوس و همسترینگ خارجی ، می تواند به عنوان یک عامل خطرآفرین در بروز آسیب های ACL دخیل باشد.
"A review of electromyographic activation levels, timing differences, and increased anterior cruciate ligament injury incidence in female athletes".
"The relationship of hamstrings and quadriceps strength to anterior cruciate ligament injury in female athletes".
"Can muscle co-contraction protect knee ligaments after injury or repair?"Journal of Bone & Joint Surgery, British , sport medicine, 75(1), PP: 41-48.