چکیده:
هدف : مطالعه حاضر با هدف بررسی اثر بخشی گروه درمانی شناختی - رفتاری بر پرخاشگری افراد معتـاد انجام شد. روش : طرح پژوهش شبه آزمایشی از نوع پیش آزمون - پس آزمون با گروه گواه و پیگیری بـود. نمونه این پژوهش ٢٤ نفر از معتادین مراجعه کننده به کلینیک های ترک اعتیاد تهران بـود کـه بـا توجـه بـه ملاکهای ورود به پژوهش و بر اساس نمونه گیـری در دسـترس انتخـاب شـدند. افـراد نمونـه بـه صـورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه جایگزین شـدند. در ایـن پـژوهش از پرسشـنامه پرخاشـگری بـاس و پری به منظور گردآوری داده ها استفاده شـد. یافته ها: تحلیـل داده هـا نشـان داد گـروه درمـانی شـناختی - رفتاری باعث کاهش پرخاشگری کلامی ، فیزیکی و خشم و خصومت در افـراد معتـاد شـده اسـت . امـا در مرحله پیگیری فقط باعث کاهش پرخاشگری کلامی ، خشم و خصومت در افراد معتاد شد. نتیجه گیری : با توجه به این که پرخاشگری همبودی بالایی با اعتیاد دارد و این که این عامل می تواند به عنـوان مـانعی بـر سر راه ترک مواد باشد، در نظر گرفتن آن برای درمان اعتیاد ضروری به نظر می رسد.
This study aimed to investigate the effectiveness of group cognitive-behavioral therapy on aggression among addicts.
Method: A quasi-experimental design along with pre-posttest stages، control group، and follow-up was employed for the conduct of this study. The number of 24 addicts referring to rehabilitation clinics in Tehran was selected as the sample size of this study via convenience sampling method in accordance with the inclusion criteria. These participants were randomly assigned to experimental and control groups. In this study، Buss-Perry Aggression Questionnaire was used for data collection purposes.
Results: Data analysis showed that group cognitive-behavioral therapy reduces verbal and physical aggression، anger، and hostility in addicted people. However، this therapy only led to the reduction of verbal aggression، anger، and hostility in addicted people.
Conclusion: Since aggression has a high comorbidity with substance abuse، this factor can be as an obstacle to withdrawal. Therefore، it must be considered in addiction treatment.
خلاصه ماشینی:
"Mchugh, Hearon & Otto علاوه بر اثربخشی درمان شناختی -رفتاری در درمان اعتیاد، این رویکرد درمـانی در کنتـرل و کـاهش خشـم و پرخاشـگری نیـز موفـق بـوده و کـارایی لازم را داشـته اسـت .
با توجه به همبودی بالای پرخاشگری و مصرف مواد و نیز این امر که پدیـده اعتیـاد همـان گونه که به عنوان بلای قرن از آن یاد شده ، علاوه بر هزینه های مالی فراوان ، اثرات زیـادی بر همه جوانب زندگی فرد می گذارد (مومنی و همکاران ، ١٣٨٨) و همچنین با نگاه به آمار ٨٤ روزافزون اعتیاد به مواد مخدر و به خصوص اشاعه آن در نوجوانـان و جوانـان ، ایـن نتیجـه ٨٤ حاصل می شود که نسل جوان که بایـد در جهـت سـازندگی و پیشـرفت جامعـه مشـارکت داشته باشند، در دام اعتیاد به هدر می روند (فتحی و مهرابی زاده هنرمند، ١٣٨٧)."