چکیده:
<p dir="RTL"><strong>دومین نشست از سلسله </strong><strong>نشستهای فقهیحقوقی خانه کتاب با عنوان «مسئله کپیرایت» با حضور کارشناسان برگزار شد. ضمن سپاسگزاری از جناب آقای سید علی آلداود، توجه خوانندگان عزیز را بر مطالب مطرحشده در این نشست جلب مینماییم.</strong></p>
خلاصه ماشینی:
من تصور میکنم تعدیل این نرخ خیلی به نفع کشورهای در حال توسعه خواهد بود ولی از بررسی نوشتههایی که در باب کپیرایت در ظرف این ۳۰-۴۰ سال اخیر نوشته شده، من به این نتیجه رسیدم که هرچقدر زمان جلوتر میآید، تعداد موافقان بیشتر خواهد بود؛ بهخصوص که مسئلۀ سازمان جهانی تجارت «گات» پیش آمده و آنها شرط اصلی الزامآورشان این است که اول ایران باید قوانین مربوط به کپیرایت را بپذیرد و این موجب شده که دولت هم تا حد زیادی مصر است که به هر حال وارد این قوانین بشود و اینها را بپذیرد؛ ولی قبل از آن بههرحال باید قانون جدیدی برای حقوق مصنفان و مؤلفان در داخل ایران به تصویب برسد.
ولی همانطور که عرض کردم یکی از بزرگترین ضررها این ترجمههای مکرری است که از یک زبان خارجی راجع به یک اثر معین به زبان فارسی صورت میگیرد و اینها هم زیان مالی به ناشر وارد میکند و هم مترجمان را دلسرد میکند که وقتی اثری ترجمه شده و به هر حال ترجمۀ خوبی از آن ارائه شده، چرا باید یک نفر دیگر بر اثر بیاطلاعی دست به ترجمۀ مجدد این اثر بزند و این گاهی موجب سوءاستفادههایی میشود؛ یعنی وقتی فردی کتابی را ترجمه کند و مترجم دوم بدون اینکه آن صلاحیت لازم را داشته باشد، چون قانونی در این زمینه وجود ندارد، او هم بیاید با جابهجا کردن ترجمۀ اولی کتاب را به اسم خودش مجددا منتشر کند.