چکیده:
اهمیت روزافزون روش های آموزشی همچون دیگر دانش ها در میدان توسعه دانش و فناوری های امروز بر کسی پوشیده نیست. ازاین رو، شناسایی این روش ها از منظر قرآن کریم به عنوان کامل ترین منبع الهی که برنامه تعلیم و تربیت جهانی بشر را در خود جای داده است و همچنین به منظور نیل بیشتر متعلمان به رشد و تعالی امری ضروری است. بنابراین، هدف پژوهش حاضر بررسی روش های آموزشی از منظر قرآن کریم می باشد. به منظور وصول به هدف فوق، از روش توصیفی ـ تحلیلی و از منابع اسنادی استفاده گردیده است. نتایج تحقیق مبیّن آن است که روش های آموزشی از منظر قرآن کریم را می توان به دو دسته مستقیم و غیرمستقیم تقسیم نمود. روش های آموزشی مستقیم عبارتند از: روش پرسش و پاسخ و سخنرانی. روش های آموزشی غیرمستقیم نیز عبارتند از: الف. روش های غیرمستقیم کلامی (شامل مباحثه، گفت وگو به منظور کشف حقایق، روشن سازی نگرش ها)؛ ب. روش های مشاهده ای (شامل: مشاهده عینی، و ایفای نقش)؛ ج. روش های مبتنی بر کاوشگری (شامل: حل مسئله، تفکر استقرایی و تفکر قیاسی). از دیگر روش های غیرمستقیم می توان روش تصویرسازی ذهنی را نام برد.
خلاصه ماشینی:
"بنابراین، این مهم نشان می دهد در امر خطیر تعلیم و تربیت نیز لازم است معلم برای چگونه مطرح نمودن سؤالاتش، با درایت و ذکاوت خاصی عمل نماید و موضوعات مهم را به شکل های مختلفی مورد سؤال قرار دهد؛ زیرا همان گونه که ذکر گردید، یکی از مواردی که معلم می تواند بدان وسیله به اهداف موردنظرش نایل گردد ایجاد سؤالی ابهام آمیز است.
همچنین معلم باید توجه کند که مطابق با آیه فوق، منظور مقایسه ای است که واقعا برای متعلم درگیری ذهنی ایجاد کند و رسیدن به اهداف آموزشی را تسهیل نماید؛ زیرا این مهم نقش بسزایی در افزایش درک مسئله توسط دانش آموزان دارد و آنها با آوردن دلایلی قانع کننده مبتنی بر تفکری عمیق، یکی را بر دیگری ارجح تر می دانند و می پذیرند.
همچنین با توجه به تأکیدهای فراوان قرآن به تفکر کردن و رشد آن در افراد، به کارگیری این روش در تعلیم را می توان امری مهم و ضروری دانست؛ زیرا مواجه شدن با مسئله و ارائه راه حل های گوناگون توسط متعلم در کنار هدایت معلم است که می تواند متعلم را نه تنها از جهت بینش، شناخت و ذهن درگیر نماید، بلکه در حیطه عمل نیز کاملا وی را با مسئله مرتبط سازد."