چکیده:
این پژوهش با هدف تعیین میزان همخوانی نتایج راهبردهای مختلف ارزشیابی از تدریس استادان پژوهشی از نوع توصیفی- همبستگی انجام گرفت. جامعه آماری تحقیق دانشجویان، دانشآموختگان و اعضای هیئت علمی دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه کردستان در سال 1391 بودند. ابزار پژوهش، پرسشنامه اقتباس شده از کاربرگهای وزارت علوم، تحقیقات و فناوری بود. پایایی پرسشنامهها با استفاده از آزمون آلفای کرونباخ تایید شد. برای تحلیل دادهها از آزمون ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون استفاده شد. یافتهها نشان داد که بین میانگین نمرههای ارزشیابی استادان بر اساس راهبردهای مختلف ارزشیابی تفاوت وجود دارد. استادان و همتایان آنان نمرههای بالاتری به کیفیت تدریس داده بودند. تجزیه و تحلیل رگرسیون گویای آن بود که نتایج ارزیابی دانشجویان، دانشآموختگان، همتایان و خودارزیابی، اگرچه میتواند 21 درصد از واریانس ارزشیابی کارفرمایان را تبیین کند اما از لحاظ آماری معنیدار نبود. با توجه به نتایج متفاوت حاصله از راهبردهای مختلف ارزشیابی تدریس، ضروری است برای ارزشیابی جامع استادان، ضمن استفاده از ابزارهای مناسب سنجش، از تلفیق راهبردهایی متنوع برای شناسایی نقاط ضعف و قوت کیفیت تدریس استادان استفاده شود.
خلاصه ماشینی:
"به نظر سلدین (1999) وقتی که استفاده از مستندات این خودارزیابیها در ترکیب با سایر منابع دیگر مدنظر است بهکارگیری فرمی منسجم که نشانگر اهداف آموزشی مدرس، فعالیتها، نتایج بهدستآمده و شکستها باشد، مفید Love Carnegie Foundation for the Advancement of Teaching American Association of University Professors است.
جدول (4) ضریب همبستگی منابع مختلف ارزشیابی کیفیت تدریس استادان ردیف منابع 1 2 3 4 5 1 دانشجویان 1 - - - - 2 دانشآموختگان 030/0 1 - - - 3 خودارزیابی *597/0 *475/0 1 - - 4 همتایان 175/0 046/0 *36/0 1 - 5 کارفرمایان *65/0- *640/0- *32/0- *388/0- 1 توضیح: * (05/0 P<) همانگونه که در ردیفهای 1 تا 5 جدول (4) دیده میشود روابط متعددی بین متغیرهای اصلی تحقیق وجود دارد که برخی ضرایب ازلحاظ آماری معنادار هستند.
در این زمینه، مطالعه جکسون و همکاران (2008) در دانشکده پرستاری دانشگاه مرکل و همچنین مطالعات جعفری و همکاران (1389)؛ خزاعی و همتایان (1390) در ایران نشان داد که استادان و همتایان آموزشی آنان در اغلب موارد ارزشگذاری بالاتری برای خود قائل شده و همواره نتایج خودارزیابی، نمرههای بالاتری را نسبت به ارزشیابی دانشجویان به دست میدهد؛ بهعبارتدیگر، به نظر میرسد استادان نه تنها در زمینه خودارزیابی و پایش فردی و همکاران خود از توانایی کافی برخوردار نیستند بلکه ممکن است در این زمینه احساس نیاز نکنند.
عدم همخوانی نتایج ارزشیابی پنج راهبرد بهکار گرفته شده در این پژوهش نشان میدهد برای ارزشیابی جامع از کیفیت تدریس اعضای هیئت علمی باید از الگوهای ادغام راهبردهای ارزیابی متنوعتری استفاده شود."