چکیده:
در این مقاله ، پس از معرفی آرا محققان عهد عتیق و اشـاره بـه تـشکیک دربـاره فرمان های آرامی شاهان هخامنشی در متن عزرا – نحمیا؛ بـه عنـوان مجعـولاتی برساخته شده در دوران های بعدی ، در صدد پاسخگویی به این پرسش هـا هـستیم که اصالت تاریخی این فرمان ها چگونه اسـت ؟ و دسـتورات شـاهان هخامنـشی ، درباره ی امور دینی یهودیان به چه میزان واقعیت تاریخی دارد؟ برای پاسخ به این پرسش ها، این فرمان ها، به خصوص از لحاظ محتـوا، بـا سـایر اقـدامات مـشابه شاهان هخامنشی در سایر نقاط قلمروشان مقایسه شده و به این نتیجه می رسیم که شاهان هخامنشی از این نوع فرمان ها و دسـتورات دربـاره ی اتبـاع خـود صـادر می کردند. با وجود پذیرش کلی این احتمال ، نباید تمام مطالب این نوشـته هـا را تاریخی تصور کنیم ؛ بلکه لازم است به تاثیر مفـاهیم و دیـدگاه هـای خاصـی کـه نویسنده ی اصلی روایت عزرا یا تدوین گران بعدی ، خواهان انتقـال آن بودنـد نیـز توجه کرد.
This article will introduce the opinions of Old Testament’ researchers and the suspicious issue of Achaemenid Kings’ Aramaic Mandates in the Ezra-Nehemiah Book as spurious text of later periods، while is going to answer these questions that how is the originality of these mandates? And how much is the historical reality of the orders of Achaemenid kings about the religious affairs of Jews? In order to answer these questions، these mandates have been compared in terms of content with other similar acts of Achaemenid Kings in other parts of their territories. It has been concluded that Achaemenid Kings issued this kind of charters and regulations for their vassals. Other findings of this research shows that in spite of the general acceptance of this possibility، not all of the subjects of this texts should be considered as historical and it is necessary to pay attention to the effect of concepts and especial points of view which the main writer of the narration of Ezra or the later editor was going to transmit it.
خلاصه ماشینی:
اگرچه فرمان داریوش در تأمین هزینه های ساخت معبد از درآمـدهـای شـاهی ، شـاید نمونه ی مشابه ای در سیاست های دینی شاهان هخامنشی نسبت بـه معابـد خـدایان بیگانـه نداشته باشد و در بهترین حالت ، آنها آن معابد را از پرداخت مالیات معاف می کردنـد؛ ١ امـا وجود برخی مشابهت ها در این فرمان با تعدادی از عبارات موجود در استوانه ی کـورش و 1.
نفرین کردن شاهان و کسانی کـه در آینده فرمان داریوش در مورد خدای اورشلیم را تغییر بدهند و یا معبـد را ویـران کننـد (عزرا ٦: ١٢)، با نفرین مشابه وی به کسانی که بـه کتیبـه هـا و نقـوش برجـسته ی وی در بیستون آسیب بزنند همانندی هایی دارد: داریوش شاه می گوید: «هنگامی که تو این کتیبه و یا این نقش برجسته ها را ببینی و آنها را از بین ببری و تـا جـایی کـه نیـرو داری از آنهـا مراقبت نکنی ، پس باشد که اهورا مزدا تو را نابود کند و برای تو دودمانی نباشد و آنچـه را 3 که می کنی خراب کناد.
3. Translation from Old Persian into New Persian done here is based on Rüdiger Schmitt, (2009), Die Altpersischen Inschriften der Achaimeniden: Editio Minor mit deutscher Übersetzung, Wiesbaden: Reichert Verlag, p.
از کسان دیگری که مخالف استفاده ی این سند در بازسازی تاریخ هخامنـشی هـستند، می توان از لستر گربه ٤ و پیر بریان نام برد که نویسنده ی آخر در اثر خود، بـه نـام «تـاریخ امپراتوری هخامنشی : از کورش تـا اسـکندر» معتقـد بـه اصـالت نامـه و مطابقـت آن بـا روش های نامه نگاری دربار هخامنشی است ،٥ اما چند سال بعد، نظر خود را تغییر می دهد و از تعلق آن به دوران هلنیسم حمایت می کند.