چکیده:
خانواده به عنوان یک نهاد اجتماعی در برابر سایر پدیده های اجتماعی از جمله رسانه از حقوقی برخوردار است . برخی از حقوق معنوی خانواده در قوانین و برخی هم در منابع اسلامی ذکر شده است . تبیین کامل این حقوق در برابر رسانه و تعیین کردن مواردی که رسانه ها این حقوق را نادیده میگیرند و منجر به ورود ضرر معنوی به نهاد خانواده و اعضای آن میشوند، ضروری به نظر میرسد. در این پژوهش تلاش شده است که از بین ارکان مسئولیت مدنی و رژیم جبران خسارات معنوی به مطالعه عنصر ضرر و زیان پرداخته شود و زیان های معنوی ناشی از رسانه ها بر نهاد خانواده و اعضای آن بررسی و تحلیل گردد. این پژوهش مقدمه ای است برای اینکه در آینده با طراحی رژیم جبران خسارات معنوی ناشی از رسانه ها در نظام حقوقی ایران ، قاضیان عادل بتوانند در پرونده های حقوقی رسانه ای، با اثبات استقرار ارکان سببیت به لزوم جبران آن حکم کنند و هیچ ضرر معنوی رسانه ای بدون جبران باقی نماند.
خلاصه ماشینی:
در عصر حاضر، رسانه ها با تأثیر بر سبک زندگی و الگوی بومی خانواده ها، سبب سوء معاشرت ، سستی مبانی خانواده ، دشوار شدن تربیت فرزندان ، انحرافات در اخلاق و فرهنگ جنسی خانواده شده اند؛ امری که منجر به لطمات و خسارات معنوی به این نهاد طبیعی و اعضای آن میشود.
دسته دیگر از خسارات مانند خسارت بر حیثیت ، شهرت و اعتبار خانوادگی و نقض حریم خصوصی خانوادگی که مختص به خانواده نیست ؛ بنابراین نقض هریک از حقوق ذیل که مختص به خانواده است به منزله خسارتی معنوی است که از ناحیه رسانه بر خانواده به عنوان یک نهاد اجتماعی وارد میشود.
این کارگروه در استدلال پالایه شدن «ویچت » بیان میدارد که به دلیل اینکه نرم افزار ویچت علاوه بر جمع آوری کلیه اطلاعات موجود در گوشیهای کاربران و رصد ارتباطات اعضا، حریم خصوصی آن ها را نقص نموده و درعین حال این نرم افزار عامل انتشار بسیاری از محتواهای مجرمانه غیراخلاقی و مستهجن که برای نوجوانان ضررهای جبران ناپذیری را به دنبال داشته و به خاطر آسیب های اجتماعی بسیار زیادی که برای جامعه در برداشته و دارد و همچنین به لحاظ اینکه ایجادکنندگان این نرم افزار در خارج از کشور قرار داشته و به هیچ وجه پاسخگوی تخلفات خود و شکایات خانواده های زیان دیده نبوده و نیستند؛ بنابراین کارگروه تعیین مصادیق محتوای مجرمانه در اجرای درخواست های متعدد خانواده های آسیب دیده ناچار به پالایه و مسدودسازی نرم افزار مذکور گردیده است .
Code civil de la République Française (2013), Version consolidée du code au 1er septembre 2013, Edition, 2013-11-03 Convention relative aux droits de l’enfant (1989), ONU.
Strack, Boris (1972), Droit Civil, Obligation, Paris: Libraires Technique.