چکیده:
هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش شناختی ارتقاء امید¬ برکاهش اهمالکاری و خودناتوانسازی تحصیلی دانشجویان دانشگاهپیامنور بود که درسالتحصیلی94-93 در شهرستان بوکان مشغول به تحصیل بودند. بدین منظور از طریق نمونهگیری تصادفی چند مرحلهای و از طریق اجرای پرسشنامههای اهمالکاری لی و خودناتوانسازی تحصیلی تعداد 50 نفر برای متغیر خودناتوانسازی و 60 نفر برای متغیر اهمالکاری براساس بالاترین نمره انتخاب شدند و به طریق واگذاری تصادفی، نمونههای انتخابی برای هر متغیر، در دوگروه آزمایش و دو گروه کنترل گمارده شدند. سپس دو گروه درمانی (اهمالکاران تحصیلی، خودناتوانسازها) در هشت جلسه 60 دقیقهای که توسط دو درمانگر آموزش دیده اجرا شد، تحت آموزش شناختی ارتقاء امید قرار گرفتند، در حالیکه گروه گواه در معرض هیچ مداخلهای قرار نگرفتند. پس از آن از همه آزمودنیهای گروه آزمایش و کنترل پس آزمون به عمل آمد. دادههای بدست آمده با استفاده از آمار توصیفی(میانگین، انحرافمعیار) و آمار استنباطی(آزمون کوواریانس) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج حاصل از تحلیل کوواریانس و در سطح 05/0>¬¬ p برای گروههای وابسته به منظور تعیین اثر بخشی آموزش شناختی ارتقاء امید نشان داد که این کاربندی توانسته است بهعنوان مداخلهای موثر موجب کاهش خودناتوانسازی و اهمال کاری تحصیلی دانشجویان شود.
خلاصه ماشینی:
"نتایج حاصل از تحلیل کوواریانس و در سطح 05/0>¬¬ p برای گروههای وابسته به منظور تعیین اثر بخشی آموزش شناختی ارتقاء امید نشان داد که این کاربندی توانسته است بهعنوان مداخلهای مؤثر موجب کاهش خودناتوانسازی و اهمال کاری تحصیلی دانشجویان شود.
در مورد فرضیۀ دوم تحقیق که بررسی تأثیر آموزش شناختی ارتقاء امید برکاهش خودناتوان سازی تحصیلی بود نتایج نشان داد که این کاربندی توانسته است بهعنوان مداخلهای مؤثر موجب کاهش خودناتوانسازی دانشجویان گردد در تبیین این یافته میتوان اظهار داشت که محققین معتقدند که، ارتقاء سطح توانمندیهای شخصیتی میتواند باعث تغییرات مشخصی در جنبههای عاطفی، شناختی و رفتاری شود، همچنان که پژوهشهای فاوا و همکاران (2005)، سلیگمن، رشید و پارک (2006)، و فوربس و دال (2009) تقریبا همسو با نتایج پژوهش حاضر، حاکی از آن هستند که مداخلات روانشناسی مثبت میتوانند برای تغییر مواردی همچون کمبود عواطف مثبت، عدم احساس مسئولیت و فقدان معنا در زندگی، مفید و مؤثر باشد.
Academic procrastination and the role of hope as a coping strategy, Personality and Individual Differences, 42, 1301–1310.
Academic procrastination and the role of hope as a coping strategy, Personality and Individual Differences, 42, 1301–1310."