چکیده:
روان درمانگری/ آموزش مبتنی بر کیفیت زندگی با هدف افزایش غنای درونی، بهزیستی روان شناختی و ارتقا رضایت از زندگی تدوین شده است. این پژوهش، به روش توصیفی- تحلیلی و با هدف تدوین الگوی اسلامی روان درمانگری مبتنی بر کیفیت زندگی سامان یافته است. روان درمانگری مبتنی بر کیفیت زندگی، برای ارتقای آن در هر عرصه زندگی، از مدل پنج راهه CASIO استفاده می کند. بر اساس یافته های این پژوهش، در الگوی اسلامی روان درمانگری/ آموزش مبتنی بر کیفیت زندگی، با تغییر نگرش های فرد با جهت گیری توحیدی (A)، تغییر در معیارهای زندگی در هر حوزه از زندگی، با جهت گیری توحیدی (S)، تغییر اولویت های فرد در زندگی و اتخاذ اولویت های توحیدی (I) و تمرکز بر حوزه های مغفول زندگی (O)، و در نهایت، هماهنگ سازی آنها با واقعیت های توحیدی، زمینه ارتقای کیفیت زندگی، رضایتمندی و شادکامی فرد فراهم می گردد.
The psychotherapy/ education based on the quality of life is intended to increase essential richness and psychological wellbeing and promote one’s contentment in life. Using a descriptive analytical method، this research aims at providing an Islamic pattern of psychotherapy based on the quality of life. The psychotherapy based on the quality of life uses the five-way CASIO model for promoting all aspects of life. The findings of this research show that the Islamic pattern of psychotherapy/ education based on improving the quality of life contributes to promoting one’s quality of life، contentment and happiness by orientating individual views towards monotheism(A)، orientating the standards of living in every aspect of life towards monotheism (S)، changing one’s priorities in life، adopting the monotheistic order of priorities(I)، concentrating on the neglected aspects of life(O) and، finally، coordinating them with the monotheistic realities.
خلاصه ماشینی:
"بر اساس یافتههای این پژوهش، در الگوی اسلامی رواندرمانگری/ آموزش مبتنی بر کیفیت زندگی، با تغییر نگرشهای فرد با جهتگیری توحیدی (A)، تغییر در معیارهای زندگی در هر حوزه از زندگی، با جهتگیری توحیدی (S)، تغییر اولویتهای فرد در زندگی و اتخاذ اولویتهای توحیدی (I) و تمرکز بر حوزههای مغفول زندگی (O)، و در نهایت، هماهنگسازی آنها با واقعیتهای توحیدی، زمینة ارتقای کیفیت زندگی، رضایتمندی و شادکامی فرد فراهم میگردد.
حیطههای کیفیت زندگی و رضایتمندی: به عقیدة فریش (2006)، سرخط رواندرمانگری مبتنی بر کیفیت زندگی، شامل شانزده حوزة اصلی زندگی است که از توسعة معنویت و خودپنداره شروع شده، تا همسایگان، اجتماعات و اینکه چگونه رضایت از زندگی و شادی را در هریک از این حوزهها افزایش دهیم، ادامه مییابد.
لذا میتوان الگوی اسلامی CASIO را بدینصورت ترسیم نمود: <رجوع شود به تصویر صفحه> <H2>نتیجهگیری</H2> با عنایت به آنچه در مورد الگوی اسلامی شادکامی و نظریة کیفیت زندگی گفته شد، ارتقای کیفیت زندگی کلی از دیدگاه اسلام، در گرو حرکت از خیر و سرور مقدر به سوی «زندگی خوب/ خیر مؤثر» و «زندگی شاد/ سرور مؤثر» در هریک از حوزههای شانزدهگانة زندگی، یعنی بهداشت و سلامت جسمانی، عزت </رجوع شود به تصویر صفحه> نفس، اهداف و ارزشها، پول و داراییهای مادی، کار، بازی، یادگیری، خلاقیت، کمک به دیگران، عشق، دوستان، فرزندان، خویشاوندان، خانه و همسایهها، جامعه و همسر است.
بنابراین در این برنامه، الگوی ارزیابی، مفهومپردازی و درمان (ACT)، که بیان شد، مورد استفاده قرار خواهد گرفت، اما طرح درمانی این برنامه، یک اولویت اساسی دارد و آن عبارت است از: «هماهنگسازی شرایط واقعی زندگی(C)، نگرشها(A)، استانداردها(S) و اولویتهای فرد(I) با واقعیتهای توحیدی».
B, 2006, Quality Of Life Therapy, New Jersey: John Wiley &amp; Sons Press."