چکیده:
هدف پژوهش حاضر، تعیین اثربخشی آموزش مثبت نگری بر افزایش امید با تاکید بر قرآن و آموزه های اسلامی در کارکنان اداره کل آموزش و پرورش استان سیستان و بلوچستان بود. پژوهش از نوع نیمه تجربی همراه با گروه تجربی و گواه بود. روش نمونه گیری ابتدا کل جامعه آماری به تعداد ٣٠٠ نفر پرسشنامه ی امید اسنایدر را تکمیل کردند و شرکت کنندگانی که پایین ترین نمره را اخذ کردند تعداد ٥٠ نفر انتخاب و به صورت تصادفی در گروه تجربی و گواه جایگزین شدند. به گروه تجربی هشت جلسه ی نود دقیقه ای به صورت هفتگی، آموزش مثبت نگری با تاکید بر قرآن و آموزه های دینی ارائه گردید. در پایان آموزش ، از هر دو گروه خواسته شد پرسشنامه مذکور را مجددا تکمیل نمایند. در مرحله ی بعد، پس از دو ماه آزمون پیگیری امید برای سنجش ماندگاری آموزش های داده شده اجرا گردید. برای تحلیل داده ها علاوه بر استفاده از آمار توصیفی از روش تحلیل کوواریانس چند متغیری (MANCOVA) و تحلیل کوواریانس تک متغیری (ANCOVA) استفاده شد. نتایج آزمون های تجزیه و تحلیل کواریانس چند متغیری و تک متغیری نشان داد که تفاوت معنیداری بین دو گروه در افزایش امید در مرحله پس آزمون وجود دارد. و در مرحله ی پیگیری نیز ثبات داشته است . نتایج نشان میدهد که آموزش گروهی مثبت نگری با تاکید بر قرآن و آموزه های اسلامی در گروه تجربی نسبت به گروه گواه باعث افزایش متغیر امید و زیر مقیاس های آن شده است . این نتایج در مرحله ی پیگیری نیز ثبات داشته و مورد تایید قرار گرفت .
خلاصه ماشینی:
نتایج نشان میدهد که آموزش گروهی مثبت نگری با تأکید بر قرآن و آموزه های اسلامی در گروه تجربی نسبت به گروه گواه باعث افزایش متغیر امید و زیر مقیاس های آن شده است .
The Beck Depression Inventory / مرور جلسه قبل - پیگیری فعالیت های خارج از کارگاه - خدمات مثبت شغلی با استفاده از نقاط قوت یا هشتم تواناییهای ویژه - (تمرین فعال ) یافته های پژوهش هدف از پژوهش حاضر تعیین اثربخشی آموزش مثبت نگری بر افزایش امید با تأکید بر قرآن و آموزه های اسلامی بود و اطلاعات توصیفی نمرات در جدول شماره دو در امید و زیر مقیاس های عاملی و راهبردی به تفکیک گروه ها ارائه شده است .
به عبارتی میتوان گفت که آموزش مثبت نگری به طور معنیداری موجب افزایش امید و زیر مقیاس های عاملی و راهبردی در مرحله پس آزمون شده است .
به عبارتی میتوان گفت که آموزش مثبت نگری در مرحله ی پیگیری ادامه داشته و به طور معنیداری موجب افزایش امید و زیر مقیاس های عاملی و راهبردی شده است .
بحث و نتیجه گیری این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی آموزش مثبت نگری بر افزایش امید با تأکید بر قرآن و آموزه های اسلامی انجام شد.
یافته ها نشان داد که آموزش گروهی مثبت نگری در گروه / </رجوع شود به تصویر صفحه > / تجربی نسبت به گواه ، باعث افزایش متغیر امید و زیر مقیاس های عاملی و راهبردی شده است .