خلاصه ماشینی:
در این شماره، در بخش هنر، میزبان برخی از استادان سرشناس نقاشی مشهد هستیم تا در گفتگو با آنان و از خلال دیدگاههای متفاوت آنان به این دستهبندی برسیم که کدام سبک برای پرداختن به نگارگری در شاهنامه مناسبتر از سایر سبکهاست؟ آیا اصلا میتوان از یک سبک برجسته در این زمینه سخن گفت؟ آثار برجسته هنری در حوزة نقاشی شاهنامه، دارای چه ویژگیهایی هستند؟ و بالاخره اینکه هنرمندان نقاش به شاهنامه به عنوان یک متن اصیل چگونه مینگرند؟ سعی شده است در این نشست از هنرمندانی دعوت به عمل آید که با رویکردهای مختلف دست به تولید اثر هنری میزنند.
بنابراین وقتی شاهنامه به عنوان یک منبع الهام برای نقاشی کردن است میتوان از آن بهترین الهامها را گرفت و برای کشیدن یک اثر هنری استفاده کرد اما متأسفانه آنطور که باید و شاید این موضوع مهم در بین حمایتگران از نقاشی وجود ندارد.
پاژ: تا اینجای صحبت استادان میشود نتیجه گرفت که همه موافق این اصل هستند که نقاشی شاهنامه میتواند متن آن را برای عامه مردم سادهتر کند، پیشنهاد شما برای اجرای این نقاشیها چیست؟ چه سبکی در تصویرگری شاهنامه میتواند بهترین سبک برای تاثیرگذاری بر مخاطب باشد؟ زرینمهر: ببینید من فکر میکنم در این روزگاری که ما زندگی میکنیم به ناچار باید به سبکهای هنری جدید توجه داشت.
خواجوی: ببخشید من صحبت ایشان را قطع میکنم، فکر کنم نوبت من باشد، من با گفته ایشان در همین ابتدا مخالفم، به نظر من بهترین و تنها سبکی که برای اجرای شاهنامه به صورت نقاشی میتوانیم از آن استفاده کنیم، رئالیسم است.