چکیده:
رضایت شغلی یکی از اساسیترین سازههای مورد توجه در مطالعات سازمانی معاصر به شمار میرود. تحقیق حاضر با هدف بررسی رضایت شغلی و مهمترین عوامل مرتبط با آن در میان کارکنان یک شرکت خدماتی در شهر شیراز انجام شده است. در این مطالعه با رویکرد کمی و روش پیمایشی و با تاکید بر نظریات مبادله و گروه مرجع یازده فرضیه ارائه شد. برای گردآوری دادههای مورد نیاز، پرسشنامه طراحی شد و توسط 400 نفر از کارکنان که به شیوه نمونهگیری تصادفی سیستماتیک انتخاب شدند، تکمیل شد. نتایج تحلیل دادهها نشان داد که جنسیت رابطه معناداری با رضایت شغلی ندارد. تحصیلات، سن، سابقه خدمت در سازمان، میزان دستمزد، آموزش شغلی، امنیت شغلی، ابهام نقش، رضایت از زندگی، ارزیابی همکاران و خانواده از شغل با رضایت شغلی رابطه معناداری دارند. براساس نتایج آزمون رگرسیون، متغیرهای آموزش شغلی، ارزیابی همکاران از شغل، امنیت شغلی، رضایت از زندگی، ابهام نقش و میزان دستمزد به ترتیب مهمترین متغیرهای مرتبط با رضایت شغلی بودند که در مجموع 50 درصد از تغییرات متغیر وابسته را تبیین میکنند. در مجموع میتوان گفت متغیرهای تعاملی درون سازمانی نقش عمدهای در رضایت شغلی ایفا میکنند.
خلاصه ماشینی:
"این مطالعه با کمک دو نظریه مبادله 2 و گروه مرجع 3 و همچنین برخی متغیرهای مورد تأکید در تحقیقات پیشین (متغیرهای زمینهای همچون جنسیت، سن، سابقه خدمت و Job Satisfaction Exchange Theory Reference Group تحصیلات) به بررسی رضایت شغلی کارکنان پرداخته است.
نتایج آزمون ضریب همبستگی پیرسون نشان داد (جدول 3) که ارتباط مثبت و معناداری بین میزان رضایت شغلی و ارزیابی خانواده از شغل وجود دارد.
جدول 3- همبستگی متغیرها با رضایت شغلی متغیر ضریب همبستگی سطح معناداری سن 199/0 000/0 سابقه خدمت 129/0 016/0 میزان حقوق 113/0 037/0 آموزش شغلی 487/0 000/0 ابهام نقش 466/0- 000/0 احساس امنیت شغلی 434/0 000/0 رضایت از زندگی 473/0 000/0 ارزیابی خانواده از شغل 315/0 000/0 ارزیابی همکاران از شغل 429/0 000/0 برای انجام تحلیل چند متغیره و بررسی ارتباط هر متغیر مستقل با رضایت شغلی با کنترل همزمان ارتباط سایر متغیرها، از آزمون رگرسیون گام به گام استفاده شد.
متغیر آموزش شغلی به تنهایی 23 درصد از تغییرات رضایت را تبیین میکند و با افزوده شدن تأثیر متغیرهای ارزیابی همکاران از شغل، امنیت شغلی، رضایت از زندگی، ابهام نقش و میزان دستمزد به ترتیب ضریب تعیین به 34/0، 42/0، 46/0، 49/0 و نهایتا 50/0 رسیده است.
اغلب تحقیقات در زمینه ارتباط این دو متغیر نیز نشان داده که کارکنان دارای تحصیلات بالاتر، سطح Dummy پایینتری از رضایت شغلی را گزارش میکنند (Philiper, 1987; Jurik & et al.
چنانکه داده ها نشان داد، متغیرهایی همچون آموزش شغلی (که در بهبود انجام وظایف کارکنان یاری میرساند) ابهام نقش، امنیت شغلی، ارزیابی همکاران از شغل اهمیت به نسبت بالاتری از متغیر میزان دستمزد دارد."