چکیده:
بازیهای المپیک، بزرگترین رویداد ورزشی جهان میباشد و کشورها سالها قبل از برگزاری مسابقات، با برنامهریزیهای بلندمدت، میانمدت و کوتاهمدت سعی در بهدستآوردن بهترین نتایج دارند؛ بههمیندلیل، پیشبینی مؤلفههای موفقیت کشورها در این مسابقات از اهمیت زیادی برخوردار است. با عنایت به ماهیت اکتشافی موضوع، از روش پژوهش کیفی بهمنظور تعیین مهمترین مؤلفههای پیشبین بر موفقیت کشورها استفاده گردید. نخست از طریق مطالعات اولیه، فهرست مقدماتی شاخصهای موثر شناسایی گردید. سپس مصاحبههای نیمه ساختار یافته با (28(n= از نخبگان آگاه از موضوع پژوهش انجام شد. نتایج نشان میدهد 185 شاخص میتواند پیشبینیکنندۀ موفقیت کشورها در بازیهای المپیک باشد. علاوهبراین، تحلیلهای انجامشده شاخصها را در 5 مؤلفۀ سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی، فناوری و ورزشی (PEST+S) طبقهبندی میکند. همچنین، با استفاده از مدل پیشنهادی دیبوسچر و همکاران (2006) مؤلفههای مذکور در سه سطح خرد، متوسط و کلان تقسیمبندی میشوند. با توجه به یافتهها، سیاستگذاران ورزش کشورها میتوانند در برنامهریزیهای آتی خود بهمنظور حضور موفقتر در بازیهای المپیک، از شاخصها و مؤلفههای شناساییشده استفاده نمایند.
خلاصه ماشینی:
"Sport پژوهشهای جانسون و علی (2004)، برنارد و باس (2004)، هیلورد و الینگ (2010)، فارست و سانز (2010) و برادلی و بودوین (2013) تنها به یک یا دو مورد از مؤلفههای شناساییشده اشاره شده است؛ اما در این پژوهش سعی شده است تا با استفاده از رویکرد جدید، شاخصهای شناختهشده در پنج مؤلفۀ اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و فرهنگی، فناوری و ورزشی (PEST+S) طبقهبندی شود و هر مؤلفه با توجه به مدل پیشنهادی دی بوسچر و همکاران (2006) در سه سطح خرد، متوسط و کلان تقسیمبندی گردد.
توجه به شاخصهای ورزشی جهت رسیدن به موفقیت در بازیهای المپیک از جمله افزایش سرانۀ فضای ورزشی، افزایش تعداد رشتههای المپیکی در مدارس، میزبانی مسابقات المپیک، پیادهسازی آمایش سرزمینی رشتههای ورزشی، استفاده از دانش مربیان حرفهای جهان، میزان استقلال و توانمندیهای فدراسیونها، انجام فرایند استعدادیابی توسط فدراسیونها، مدیریت مناسب فدراسیونهای ورزشی، برنامهریزی و زمانبندی مناسب اعزام کاروان ورزشی، برخورداری از سلامت جسمی و روحی از قیبل انگیزش و اعتمادبهنفس ورزشکار، بهبود تغذیه و رفاه ورزشکار در اردوها و مسابقات، افزایش تعداد اردوها و بهبود کیفیت آنها، مدنظر قراردادن تعداد مدالهای کسبشده در دورههای قبل، افزایش تعداد ورزشکاران اعزامی به المپیک، توجه به تجربۀ حضور قبلی در بازیهای المپیک، ایجاد روحیۀ مشارکت و همکاری تیمی ورزشکار، برقراری رابطۀ مناسب بین مربی و ورزشکار، شناخت ابعاد عملکردی رقیبان در المپیک، ایجاد هماهنگی مناسب در کادر فنی، فراهمکردن شرایط مناسب تمرینی و رفاهی در محل برگزاری مسابقات، اهمیت جدول قرعهکشی در بازیها و قرارگرفتن در گروهها و تحتفشار قرارندادن ورزشکار بهدلیل جایگاه کاروان اعزامی در جدول مسابقات."